جواد امام

انتظار این است که نخبگان سیاسی و بخشی از اصلاح طلبان، به جای عوام زدگی و موج سواری، به مسائل تاریخی و رویدادهای انقلاب نگاه عمیق تری داشته باشند و از شتابزدگی در واکنش به موضوعات مختلف بپرهیزند.

 

جواد امام، دبیرکل مجمع ایثارگران نوشت: انقلاب اسلامی ایران یکی از بزرگترین و مهم ترین رویدادهای قرن ۱۴ هجری شمسی است که هنوز هم با گذشت بیش از ۴۳ سال از آن درباره بسیاری از رخدادهایش، مناقشه و چالش وجود دارد.

از نقش رهبران انقلاب اسلامی تا شخصیت های برجسته آن روایت های بیشماری وجود دارد. شخصیت هایی نظیر آیات بهشتی، طالقانی، منتظری و هاشمی و… در صدر انقلاب، در کنار سیاسیون با نفوذ ملی مذهبی همچون بازرگان، سحابی، یزدی، بنی صدر و…جزو مشهورترین کسانی بودند که نامشان با دوره ابتدایی انقلاب گره خورده است.

اما در این میان، حوادث و وقایعی هم رخ داده است که بررسی جوانب هر کدام از آنها نیازمند زمان و کنار گذاشتن برخی تعصبات کور در حمایت از اشخاص است.

چه کسی است که نداند بروز برخی اتفاقات در دهه نخست انقلاب باعث پدیدآمدن اختلافاتی میان تعدادی از چهره های انقلابی و حتی جدایی بعضی ها از مسیر مذکور شد و متاسفانه با اینکه انقلاب ایران به مسیر خود ادامه داده و به نقطه قابل نقدی رسیده است، ولی اختلافات پیشین به جای رسیدن به نقطه قابل قبول، تشدید شده است.

از این رو، بعضا دیده می شود که حتی برخی نخبگان سیاسی که اغلب در میان جوانان اصلاح طلب تقسیم بندی می شوند بر آتش اختلافات قدیمی می دمند و زخم کهنه آن را بار دیگر تازه می کنند.

به عنوان مثال، عده ای بدون پرداختن به نقش حزب خلق مسلمان و اقدامات مسلحانه آن در جهت براندازی در اوایل انقلاب و کودتایی که درباره اش مستندات و مباحث زیادی مطرح شده است و یا حتی نقشی که مرحوم آیت الله العظمی منتظری در بدو شکل گیری قانون اساسی و نظام جمهوری اسلامی ، شکل گیری دستگاه قضایی و نقش ایشان در تشکیل و نصب قضات دادگاههای عالی تا آراء و نظرات فقهی ایشان که مبنای احکام صادره در دهه اول انقلاب خصوصا در خصوص “مفسدفی الارض” میباشد ایفا کرده است، صرفا به پاره ای از موارد مناقشه برانگیز اشاره می کنند.

این در حالیست که واکاوی رویدادهای تاریخی در همه جای دنیا، نیازمند رعایت اصل بی طرفی و همه جانبه نگری است. بی تردید تحلیل و تفسیر اقدامات صورت گرفته در روند انقلاب اسلامی و بررسی نقش اشخاص در قدرت، زمانی ارزشمند است که به مقدمات، لوازم، زمان، اختیارات ، جایگاه ، نقش و تاثیر اشخاص توجهی ویژه شود.‌

صرف اشاره به نقش افراد در روند انقلاب اسلامی آنهم در دوره ای تقطیع شده، نمی تواند نمایانگر چهره واقعی آنها در تاریخ باشد و با اینکه قضاوت عمومی درباره اشخاص می تواند پس از دوره ای خاص در زندگی سیاسیون تغییر کند، اما تنها بررسی عملکرد درازمدت آنهاست که می تواند نگرش جامعی پدید آورد که حتی شاید با قضاوت مردم نیز در تضاد باشد

در مثالی روشن، نگاهی به زندگی سیاسی شخصیت هایی چون آیات منتظری و هاشمی بر این مسأله تاکید دارد که نباید تنها یک دوره خاص از فعالیت اشخاص را برای قضاوت آنها ملاک قرار داد. چرا که ممکن است یک شخصیت سیاسی دو دوره و یا چندین دوره متفاوت با یکدیگر را در فعالیت های خود سپری کرده باشد.

شوربختانه پرداختن کاریکاتوری به زندگی سیاسی چهره های انقلابی باعث می شود که گاهی به یک دوره از اقدامات و موضع گیری های آنها بیشتر و به دوره ای دیگر کمتر پرداخته شود و در این میان حقیقت قربانی حب و بغض های سیاسی و پنهان ماندن واقعیت ها شود.

دمیدن بر آتش اختلافات گذشته نیز یکی از مصائب امروز ماست که هر از گاهی توسط یکی از سیاسیون انجام می شود. به نحوی که ممکن است برخی ها حتی پس از صدور پیام تسلیتی توسط دو تن از بزرگان اصلاح طلب به مناسبت درگذشت فردی چون ری شهری، انتقاد از عمل مذکور را به مواردی فراتر از موضوع بسط دهند و مسائلی را مطرح کنند که بر خلاف آنچه در ظاهر می نمایانند، ریشه های عمیق تری دارند.

در پایان انتظار این است که نخبگان سیاسی و بخشی از اصلاح طلبان، به جای عوام زدگی و موج سواری، به مسائل تاریخی و رویدادهای انقلاب نگاه عمیق تری داشته باشند و از شتابزدگی در واکنش به موضوعات مختلف بپرهیزند.