چه می شود گفت که متاسفانه هر چه در منابر این حرف ها زده شود بازار داغ تر می شود و البته به جایی رسیده که برخی از “یاعلی” گفتن هنگام تولد حرف می زنند و صدالبته که جایزه هم می گیرند!
هادی سروش نوشت: در منابر چیزی هایی برای بیان عظمت اهل بیت(ع) گفته می شود که نه با سیره ائمه هدی سازگار است و نه قابل انطباق با قرآن است و چه بسا باعث سوءاستفاده هم بشود!
در اینکه از انبیاء معجزه، و از اولیاء کرامت می تواند صادر شود، حرفی نیست. اما اینکه زندگی آنان و یا بخشی از زندگی آنان با معجزه و کرامت سپری شود ! حرفی غیر قابل قبول است.
در قرآن همانطوری که از معجزه یاد شده است مانند سخن گفتن حضرت عیسی در گهواره (مریم/۳۰) ، از آنان نیز به عنوان یک “انسان” نام برده است: “انا بشرمثلکم”(کهف/۱۱۰)
مهم این است در قرآن شخصیت و برنامه انبیاء به گونه ای ترسیم شده که در تمام زندگی آنان و ارتباطات شان، شرائط عادی یک انسان را داشته اند؛(فرقان/۷)
نکته مهم این است اگر در زندگی آنان غلبه با زندگیِ خارج از قوانین طبیعت بود، چه نیازی بوده که مردمان زمانه درخواست فرستادن ملائکه ای را کنند که زندگی غیر بشری دارند؟! (انعام/۹) این خواسته نشان از عادی بودن زندگی و مناسبات انبیاء در امور روزمره شان داشته است.
بله ؛ “کرامت” در زندگی ائمه (ع) بوده همانطوری که “معجزه” در زندگی انبیاء بوده، اما بصورت انگشت شمار و در مواقع ضروری و آن هم به گونه ای که موجبات انحراف اعتقادی در پیروان شان و یا سوء استفاده دشمنان نشود.
حضرت امام (اعلی الله مقامه) بحث نافعی درباره معجزه و ظهور کرامت از انبیاء و اولیا در “تعلیقات بر فصوص الحکم” دارند و میفرمایند:”ظهور کرامت برخلاف اصل معرفتی است و تشابه ربوبیت است که اولیا حاضر به چنین ظهوری از خود نیستند.”
حضرت استادمان علامه حسن زاده آملی در درس می فرمود: تمام کرامات انبیاء و اولیاء در موارد نادر بوده و وقتی بوده که “جانشان به لب” می رسیده.
چه می شود گفت که متاسفانه هر چه در منابر این حرف ها زده شود بازار داغ تر می شود و البته به جایی رسیده که برخی از “یاعلی” گفتن هنگام تولد حرف می زنند و صدالبته که جایزه هم می گیرند!
این روایات را بخوانید؛
امام صادق (ع) فرمود: « شیعیان سه گروهند: دوست دار واقعی ما ، پس او از ماست. و گروهی که به وسیله ما خود را مثبت جلوه میدهند و البته اینان به وسیله ما زینت می یابد. و گروهی سوم ؛ ما را وسیله درآمد زندگی خود قرار می دهند. و کسی که به وسیله ما امرار معاش کند، فقیر می شود. الشّیعهُ ثَلاثٌ؛ مُحِبٌّ واوٌّ فهُوَ مِنّا وَمُتَزَیّنٌ بِنا وَنَحْنُ زَیْنٌ لِمَنْ تَزَیَّنَ بِنا، وَمسْتَأکِلٌ بِنا النّاسَ وَمَنِ اسْتَأکَلَ بِنا إفْتَقَرَ»(خصال ، شیخ صدوق)
امام صادق(ع)فرمود: « ای شیعیان ! زینت ما باشید نه باعث ملامت و سرزنش ما، .. مَعاشِرَ الشیعهِ! کُونوا لَنا زَیْنا وَلا تَکونوا عَلَیْنا شَیْنا..» (امالی، شیخ صدوق)
امام رضا (ع)در مقابله با غلوگرایی از قول پیامبر فرمود: « مرا از مرتبه خودم بالاتر نبرید که خداوند تبارک و تعالی پیش از آنکه مرا فرستاده باشد، عبد قرار داده است ؛ لا ترفعونی فوق حقی فانّ الله تبارک و تعالی إتّخذنی عبداً قبل أن یتّخذنی نبیاً» (عیون، شیخ صدوق)
هوالودود