یک کارشناس اقتصاد اظهار داشت: امروز در ایران اقتصاد در گرو سیاست قرار دارد و باید سیاست خارجی ما سیاست خارجی توسعه یافته برای تعامل با جهان باشد. چنانچه ارتباط خارجی با جهان بسته شود، قادر به انجام حرکتی در جهت توسعه کشور نخواهیم بود.
مهدی پازوکی استاد دانشگاه علامه طباطبایی گفته است: با فراگیرشدن پدیده جهانی شدن در ابعاد مختلف، به ویژه در بُعد اقتصادی، اقتصاددانان آثار آن را بر متغیرهای اقتصادی بررسی کرده اند. آمار و اطلاعات دردسترس نشاندهنده این است که طی چند دهه اخیر تورم جهانی کاهش یافته است.
در ادامه مهمترین اظهارات مهدی پازوکی را می‌خوانیم:
*یکی از معضلاتی که امروزه اقتصاد ایران دارد در زمینه تجارت خارجی با جهان است. برای اینکه با دنیا تجارت داشته باشیم سیستم بانکی باید بتواند با سیستم بانکی دنیا کار مراوده داشته باشد و امروزه به صورت چمدانی یا پول نقد نمی شود تجارت کرد.
*باید تکلیف خود را مشخص کنیم که آیا می خواهیم با جهان مبادلات تجاری داشته باشیم یا خیر. اگر نخواهیم باید دور ایران دیوار بکشیم و مثل کره شمالی باشیم. این حق مردم ایران است که با جهان ارتباط داشته باشند چون امروزه در تولید بعضی از کالا ها برتری نسبی داریم ولی برای پیشرفت به بازار های جهانی نیاز است.
*اگر ارتباط با جهان نداشته باشیم، این مسئله باعث کاهش نرخ رشد اقتصادی می شود و این یعنی کاهش تولید ملی و کاهش تولید ملی هم یعنی کوچک شدن اقتصاد و به شدت هم روی اشتغال و هم روی سرمایه گذاری اثر منفی دارد و روی فقر هم اثر مثبت دارد یعنی باعث گسترش فقر خواهد شد. پس ما برای اینکه با جهان تجارت کنیم، درخواست ارتباط با جهان در راستای منافع ملی خود را داریم.
*برای این باید مقررات بین المللی را در امر تجارت و در امر سیستم بانکی قبول کنیم. یکی از آن مقررات بعد از ۱۱سپتامبر و گسترش تروریست در جهان از جمله وجود تروریست هایی مثل القاعده و گروه های تندرو، بحث مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریست است یعنی امروز ما یک خود تحریمی را انجام دادیم به علت نپذیرفتن قوانین بین المللی در خصوص سیستم بانکی یاهمان اف ای تی اف. مسئله این است که شرکای عمده تجاری ما مثل روسیه،چین و ترکیه خودشان عضو های اصلی اف ای تی اف هستند. در حالی که ما قرار نبوده عضو اصلی باشیم. ما قرار بوده عضو همکار اف ای تی اف باشیم. مثل ۱۷۷ کشور دیگر جهان. یعنی حتی اگر امریکا به برجام برگردد و دموکرات ها پیروز شوند، امکان ندارد بانکی با ما تجارت کند. البته مشکل ما فقط اف ای تی اف نیست. مشکل ما به مدیریت و درایت خودمان برمی گردد.
*FATF نهاد اقتصادی بین المللی است که به دنبال دستیابی به تبادلات مالی با ریسک فساد پایین تر است. این به آن معنا نیست که کشورهایی که در لیست سیاه این سازمان قرار ندارند، با مشکلاتی نظیر پولشویی روبه رو نیستند، اما نحوه کار این کشورها از سوی این نهاد رصد می شود.
*اف ای تی اف در زمانی که ایران را از لیست سیاه خود بعد از امضای توافق هسته ای بیرون آورد، درخواست کرد تا کشورمان به عضویت کنوانسیون مبارزه با جرایم سازمان یافته فراملی یا همان پالرمو در بیاید. خواسته دیگر این نهاد این بود که ایران به کنوانسیون مقابله با تامین مالی تروریسم یا CFT هم بپیوندد. در داخل ایران، توافق بر سر پذیرش این دو شرط انجام نشد و سر آخر بعد از بحث و جدل های فراوان فرصت برای ایران به پایان رسید.
*فرض کنید فردا صبح مشکل ایران با امریکا حل شد و سفارت امریکا در خیابان مفتح کار خود را آغاز کرد، چنانچه ایران مقررات FATF را نپذیرفته باشد هیچ بانکی در دنیا با سیستم بانکی ما حتی در صورت دوستی با آمریکا کار نخواهد کرد و نتیجه چنین تصمیمی عدم مراوده اقتصادی با جهان بین الملل است.
*ایران در حال حاضر شرایط تحریم را یدک می کشد و به هر جهت آمریکا بزرگترین قدرت اقتصادی جهان به حساب می آید و تحریم های ظالمانه را تحمیل کرده است، با تمام اینها در چنین شرایطی چنانچه FATF را می پذیرفتیم، به معنای ارسال سیگنال مثبت به جامعه جهانی بود که ایران مایل به همکاری با دیگر کشورها است، بنابراین شرایط بابت مقابله با تحریم ها متفاوت می شد.
*امروز در ایران اقتصاد در گرو سیاست قرار دارد و باید سیاست خارجی ما سیاست خارجی توسعه یافته برای تعامل با جهان باشد. چنانچه ارتباط خارجی با جهان بسته شود، قادر به انجام حرکتی در جهت توسعه کشور نخواهیم بود. یک اقتصاد محدود در یک جامعه محدود، قطعا تولیدات خود را به بازارهای منطقه ای نخواهد رساند.
*تجربه نشان داده هر زمان پای میز مذاکره حاضر شدیم، نتیجه مثبتی از آن دریافت کردیم و منافع ملی ملت ایران تامین شده است. نمونه آن هم قطعنامه ۵۹۸ و یا قضیه سفارت امریکا در تهران است، اما هر اندازه تنش ها را بیشتر کرده ایم اقتصاد ایران ضرر کرده است.