به گمان من زمانی آدم ها به چیزی پناه می‌برند که در جای دیگر چیزی کم دارند و تلاش می کنند کمبود خود را پوشش دهند. نمی دانم با چه زبانی باید بیان کرد که با گذشت بیش از چهار دهه از انقلاب این گفتمان جایی در افکار عمومی ندارد.
سیدجواد میرعرب نوشت: احتمالا سخنان نمایندگان مخالف و موافق مجلس و دفاعیات وزای پیشنهادی دولت سیزدهم را شنیده باشید. دغدغه نمایندگان بر رای اعتمادشان به کابینه پیشنهادی و اصرار وزرای پیشنهادی بر ولائی تر و انقلابی تر بودن با استعانت به فرمایشات رهبری و تنظیم برنامه های شان بر پایه منویات ایشان و به کار بردن بارها و بارها در سخنان شان از واژگان مقام معظم رهبری، حضرت آقا و… شنونده را به تردید می اندازد که مگر وزرای پیشنهادی خارج از ولایت مداری و انقلابی گری هستند که این حجم از واژگان سخن خود را به ولائی بودن و انقلابی بودن اختصاص می دهند.!
به گمان من زمانی آدم ها به چیزی پناه می‌برند که در جای دیگر چیزی کم دارند و تلاش می کنند کمبود خود را پوشش دهند. نمی دانم با چه زبانی باید بیان کرد که با گذشت بیش از چهار دهه از انقلاب این گفتمان جایی در افکار عمومی ندارد. همه مملکت دریافته اند که رئیس جمهور فردی ولایت مدار است و طبعاً کابینه ای را به مجلس پیشنهاد کرده است در چارچوب رویکردها و ارزش‌های آینده دولت است. در اصلِ پذیرش اسلام هم که یکبار فرد شهادتین را بر زبان جاری کند، مسلمان است و کفایت می کند، و ابداً نیازی به تکرار پشتِ تکرار ندارد. از آن به بعد است که باید در عمل نشان دهد که پای بند به آئین مسلمانی است.
گاهی می اندیشم نکند خدای ناکرده تا پایان عمر دولت سیزدهم قرار است به کرّات بشنویم که کابینه سیزدهم ولائی و انقلابی است! همه فهمیدیم رویکرد دولت آینده چیست، و نیازی به تکرار نیست. با این همه خدا کند وزرای دولت در انتخاب همکارانشان رو دست نخورند و تخصص گرایی را فدای انقلابی گری نکنند. چرا که نشان دادنِ چهره ی به ظاهر ولائی و انقلابی بسیار بسیار ساده تر از این است که دانش و تخصص را نمایان کرد. به یاد آوریم بیش از صد نفر از نمایندگان مجلس اصولگرای قبل به واسطه همان نهادی که تایید شده بودند، ردّ صلاحیت شدند.
سخن پایانی از سرِ خیرخواهی و آن اینکه با چالش های بسیاری که اداره کشور در بخش های مختلف اعم از اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی، بیکاری، همه گیری کرونا و… درگیر است، توقع از دولت و کابینه ولائی و انقلابی این است که فارغ از مرزبندی های ناکارآمد و ناصواب، برپایه منافع ملی و وظایف ذاتی هر دستگاه با بهره گیری از ظرفیت بالای متخصصان دلسوز کشور در رفع مشکلات و کاهش رنج مردم اقدام نماید.