بدون تردید جنبش اخیر که پایه آن در دوره خردورزی گذشته بنا شده است بسیار قوی و عمق پیدا کرده است و در مقابل اقتدارگرایان گریزان از مردم، دولتی ضعیف و بسیار نحیف و لاغر دارند که هر روز بیشتر در باتلاق خودساخته فرو می رود.
مرتضی صارمی، عضو شورای مرکزی مجمع ایثارگران نوشت: ایران به لحاظ تاریخی یک بار دیگر در حال تجربه رفتار اقتدارگرایان است. ترور فیزیکی و اعدام در دوره حکومت پهلوی و اوایل انقلاب ۵۷ این بار به ترور رسانه ای و اعدام تبدیل شده است. برای توجیه درست با نادرست ترور های قبل از انقلاب گفته می شود کار نیروهای خودسر بوده و ترور در دستور کار نبوده است و همینطور اعدام‌های اوایل انقلاب را به نیروهای خودسر و آشفتگی آن دوره نسبت می دهند که حرف و مشی رهبر را قبول نداشتند و کار خودشان را انجام می دادند.
در دوره اصلاحات اکثریت جامعه بدون توجه به هتاکی برخی مقامات و نیروهای خودسر داخلی و خارجی با مشارکت اجتماعی و هوشمندانه در تعیین سرنوشت خویش گام‌های اساسی برداشتند. این دوره با وجود موانع ساختاری و بحران‌هایی که از سوی اقتدارگرایان داخلی در مقابل تصمیم خردمندانه مردم ایجاد کرده بودند دوره بلوغ سیاسی و رشد اجتماعی مردم ایران قلمداد می شود. مناسبات متعادل و سازنده با دنیا و جامعه جهانی نشانه رفتار هوشمندانه مردم در تصمیم گیری هاست و دنیا روابط خود را متناسب با مشارکت اجتماعی و مسئولانه مردم تنظیم کرد.
در جنبش اخیر نیز جامعه ایران یک بار دیگر تجربه ناموفق و چالش بین اقتدارگرایان داخلی و خارج نشین را در پیش رو دارد. یکی با هتاکی و دل بستن به حمایت و دخالت خارجی برای بدست آوردن قدرت به این و آن متوسل می شود و دیگری برای حفظ قدرت به هر ریسمانی چنگ زده و حتی با کشتن جوانان معترض و بی دفاع خود را خوشحال نشان می دهند. یکی از طریق رسانه ها ترور می کند و دیگری برای عادی نشان دادن و کنترل اوضاع دست به اعدام و خشونت و قدرت نمایی می زند. تروریست‌ها برای حیات خویش زیر پرچم بیگانگان خوش رقصی می کنند و خشونت ورزان داخلی با حذف سیاست ورزان و خردمندان، امروز در قفسی تنگ دست و پا می زنند که حتی دوستان و یاران گرمابه و گلستان خود را از دست داده و حاضر به تایید رفتارهای خشونت آمیز آنها نیستند.
بدون تردید جنبش اخیر که پایه آن در دوره خردورزی گذشته بنا شده است بسیار قوی و عمق پیدا کرده است و در مقابل اقتدارگرایان گریزان از مردم، دولتی ضعیف و بسیار نحیف و لاغر دارند که هر روز بیشتر در باتلاق خودساخته فرو می رود. گرچه این معادله، نامتجانس و درد آور است ولی افق و چشم انداز حرکت مردم بسوی تشکیل دولتی( state) در استاندارد جهانی است و تروریست‌ها و هتاکان خارج نشین که تکیه به پشتوانه اشخاص و دولتی غیر متمدن مانند ترامپ زده اند در این جنبش جایگاهی ندارند زیرا معدل جامعه ایران هتاکی متکی به غرب و وطن فروشی متکی به شرق را نمی پسندند.
آنچه امروز از طریق بسیج هیجانی و عاطفی در خیابان ظهور و بروز داشته است از پشتوانه عقلانی در داخل و خارج برخوردار است. تداوم حرکت معترضین بر خلاف شدت سرکوب ها نشانه حرکت در عمق است نه در سطح. بنابراین طرفهای درگیر باید درک درستی از این ویژگی منحصر بفرد در تاریخ تحولات سیاسی ایران داشته باشند و از تحمیل هزینه های بی مورد پرهیز نمایند.