مجلسی با بیان اینکه سیاست خارجه ایران در سال آینده نظامی است، گفت: سال آینده مستقیما نیروهای نظامی که الآن هم سیاست خارجه ایران را خصوصا در قضیه برجام، منطقه، سوریه، یمن و عراق برعهده دارند، رهبری میدانی و اجرایی سیاست خارجه را برعهده می‌گیرند. آنها در این باره بیشتر اختیار دارند و بیشتر هم اقدام می کنند.

 

فریدون مجلسی، در گفت وگو با «صبح ما» در خصوص زمزمه های عده ای در خروج از پروتکل الحاقی گفت: ایران در واقع با پذیرفتن ان پی تی خود را از ساختن بمب هسته ای منع کرده است. در خصوص پروتکل هم باید بگویم که برجام به آن وابسته است. الآن که مقامات ایرانی تصمیم گرفته اند از برجام خارج شوند، دیگر ماندن در پروتکل الحاقی نیز لزومی ندارد.

مجلسی در خصوص پیامدهای خروج احتمالی از npt هشدار داد و گفت: در این صورت قطعنامه های سازمان ملل برمی‌گردد و ایران به عنوان کشوری که تهدیدی برای امنیت بین المللی محسوب می شود، تحریم بین المللی خواهد و به ذیل فصل هفت منشور ملل متحد بازمی گردد و این یعنی همان وضعیتی که مشابه اش قبلا هم بود.

این کارشناس مسائل بین الملل با بیان اینکه تصمیمات ایران در عرصه سیاست خارجه پرهزینه است، گفت: ایران کشوری با بنیه اقتصادی محدود است ولی می گوید چون آمریکا در خیلی جاها حضور پیدا می کند و دخالت می کند ما نیز باید حضور پیدا کنیم. اما در عین حال باید توجه داشته باشیم که ثروت، توانمندی و قدرت نظامی ما با آمریکا قابل مقایسه نیست و ضمنا سلیقه ما هم مورد قبول اغلب کشورهای دنیا نیست.

مجلسی در خصوص احتمال از سر گیری مذاکرات برجام گفت: عجالتا احتمالش را نمی‌بینم؛ چون جمهوری اسلامی تمایل خود را به برجام به این شکل، از دست داده و به صورت دیگری هم نمی پذیرد باشد.

او ادامه داد: ایران می گوید دنیا همه شرایط ما را بپذیرد تا ما با آنها مذاکره کنیم و غرب به خصوص آمریکا شرایط دیگری دارد که محور آن موجودیت اسرائیل است و چون موجودیت اسرائیل برای ایران قابل بحث نیست پس برجام هم قابل بحث نخواهد بود.

مجلسی با بیان اینکه سیاست خارجه ایران در سال آینده نظامی است، گفت: سال آینده مستقیما نیروهای نظامی که الآن هم سیاست خارجه ایران را خصوصا در قضیه برجام، منطقه، سوریه، یمن و عراق برعهده دارند، رهبری میدانی و اجرایی سیاست خارجه را برعهده می‌گیرند. آنها در این باره بیشتر اختیار دارند و بیشتر هم اقدام می کنند.

او افزود: از مرحله دیپلماسی سیاسی به مرحله دیپلماسی نظامی وارد می شویم. هدف دیپلماسی سیاسی صلح و زندگی مسالمت آمیز کشورها و در اولویت قرار دادن توسعه اقتصادی و اجتماعی داخل کشور است اما سیاست نظامی به استناد قدرت نظامی، مقاومت و جنگ و دفاع از حقوقی است که از کشورها و ملتهای دیگر طبق معیارهایی نقض می شود. بنابراین دیگر نام نظامی را نمی‌شود دیپلماسی سیاسی گذاشت، چون شما یا جنگ دارید یا صلح.