پنج آژانس سازمان ملل متحد اعلام کردند تعداد افرادی که دسترسی به رژیم‌های غذایی سالم در سال گذشته نداشتند از ۳۲۰ میلیون نفر به حدود ۲٫۳۷ میلیارد نفر رسیده است که این میزان افزایش بیش از افزایش پنج سال گذشته است.
به گزارش گروه بین الملل صبح ما، بر اساس گزارش جدید سازمان ملل متحد که روز دوشنبه منتشر شد، تعداد افرادی که در دوران همه‌گیری کووید ۱۹ غذای کافی برای خوردن ندارند به‌شدت افزایش‌یافته و به حدود یک‌سوم جمعیت جهان رسیده است.
پنج آژانس سازمان ملل متحد اعلام کردند تعداد افرادی که دسترسی به رژیم‌های غذایی سالم در سال گذشته نداشتند از ۳۲۰ میلیون نفر به حدود ۲٫۳۷ میلیارد نفر رسیده است که این میزان افزایش بیش از افزایش پنج سال گذشته است.
همچنین تعداد افراد گرسنه در سال گذشته از حدود ۱۶۱ میلیون نفر به ۸۱۱ میلیون نفر افزایش‌یافته است. در گزارش مشترک سازمان غذا و کشاورزی، صندوق بین‌المللی توسعه کشاورزی، صندوق کودکان سازمان ملل متحد، برنامه جهانی غذا و سازمان بهداشت جهانی، اعلام‌شده است: اثرات بیماری کووید ۱۹ بر روی تغذیه هنوز در حال شمارش است، اما انتظار می‌رود به دلیل این همه‌گیری، سطح رشد در کودکان دچار اختلال شود و تخمین زده می‌شود که ۲۲ درصد از کودکان زیر پنج سال کوتاهی قد داشته باشند.
«گیلبرت هانگبو»، رئیس صندوق بین‌المللی توسعه کشاورزی اظهار کرد که به‌اندازه کافی غذا در جهان تولیدشده است تا غذای همه تأمین شود و این بحران یک شکست در سیستم غذایی است.
او گفت: متأسفانه، روشن است که بیماری کووید ۱۹ همچنان نقاط ضعف در سیستم غذایی ما را نشان می‌دهد و زندگی و معیشت مردم در سراسر جهان به‌ویژه آسیب‌پذیرترین افراد و کسانی که تحت تأثیر این بیماری، تغییرات اقلیمی و نابرابری قرارگرفته‌اند را تهدید می‌کند.
هانگبو بیان کرد که حتی در صورت تولید غذای کافی، بحران‌هایی از قبیل کرونا می‌تواند بر تجارت منطقه‌ای و بین‌المللی تأثیر بگذارد و به‌ویژه به کشورهای متکی به واردات آسیب جدی برساند.
او افزود: ما باید همه جوانب سیستم غذایی خود؛ نحوه برداشت، فرآوری، بسته‌بندی، حمل‌ونقل و بازاریابی مواد غذایی را تغییر دهیم به‌طوری‌که رژیم‌های غذایی سالم و درآمد مناسب برای افرادی که در این زمینه‌ها کار می‌کنند، فراهم شود.
این گزارش نشان داد که ناامنی غذایی توسط عوامل مختلفی، گاهی اوقات به‌صورت ترکیبی ازجمله بحران‌های اقتصادی، درگیری‌ها، بحران آب‌وهوایی و نابرابری صورت می‌گیرد.
این عوامل در سودان جنوبی، با بدترین بحران گرسنگی از زمان استقلال در ۱۰ سال پیش مواجه است. در سال گذشته آژانس‌های حقوق بشری به دلیل کمبود امنیت یا جاری شدن سیل در تلاش برای رساندن مواد غذایی به مناطق آسیب‌دیده بودند.
«سلیمان کن سسی»، مدیر سازمان «اقدام علیه گرسنگی» در سومالی گفت: این داستانی از آوارگی عمدی غیرنظامیان، از بین بردن معیشت و اشغال اراضی به همراه حوادث آب‌وهوایی مانند طغیان و آفت ها است.
این داستانی از کووید ۱۹ و نابودی زیرساخت‌های اجتماعی که از قبل آسیب‌پذیر بوده‌اند، است. فقط با پرداختن به ریشه‌های اصلی این بحران و همچنین کاهش اثرات مخرب بیماری کووید ۱۹، قادر خواهیم بود که نسلی را تسلیم عواقب فوری و طولانی‌مدت سوءتغذیه نکنیم.
هانگبو گفت: این بیماری همه‌گیر بر اهمیت سرمایه‌گذاری در مناطق روستایی که از بدترین عواقب فقر و بحران آب‌وهوایی رنج‌برده‌اند و همچنین درگیری‌هایی که می‌تواند به گرسنگی دامن زده و باعث آن شوند، تأکید کرده است.
او گفت: کشاورزان در مقیاس کوچک مطمئن‌ترین تأمین‌کننده مواد غذایی هستند و باید سرمایه‌گذاری بیشتری برای رسیدن به این هدف جهانی که پایان دادن به گرسنگی تا سال ۲۰۳۰ است را دریافت کنند.
مدیر سازمان «اقدام علیه گرسنگی» در سومالی افزود: تغییر رو به رشد به سمت تولید مواد غذایی محلی در برخی از کشورهای آفریقایی دلگرم‌کننده است. در فقیرترین کشورهای جهان، کشاورزی می‌تواند به یک بخش پررونق و موفق تبدیل شود که تغذیه جوامع خود را تأمین کنند، اشتغال ایجاد کنند و از مزایای اقتصادی و معیشتی برخوردار شوند. یک بخش مقاوم که می‌تواند با موفقیت خطرات آب‌وهوایی امروز و فردا را مدیریت کند.
«ژان میشل گرند»، مدیر اقدام علیه گرسنگی انگلستان گفت: هرساله سطح گرسنگی جهانی افزایش می‌یابد و به نظر می‌رسد هرسال جامعه بین‌المللی کنترل این موضوع را از دست می‌دهد. قبل از اینکه دولت‌ها این مسئله را جدی بگیرند، چند درصد از جمعیت جهان باید گرسنه بمانند؟ آیا باید صبر کنیم تا قحطی گسترده شود؟ اگر به مدیریت بد و تأمین بودجه ناکافی ادامه دهیم عواقب اجتناب‌ناپذیری خواهیم داشت.
وی افزود: این گزارش اوضاع را برای انگلیس دشوار خواهد کرد زیرا زمانی که کمک‌ها در حال کاهش هستند گرسنگی جهانی در حال افزایش است. برنامه‌های غذایی که اولین خط دفاعی در برابر گرسنگی است، با کاهش ۸۰ درصدی بودجه روبرو است.
ترجمه: گلناز سادات غفاری