هنوز اهل هیچ قبیله و قومی حتی به اندازه یک حرف قادر به ارائه راه حل برون رفت از ناکارآمدی، در هم ریختگی، از هم گسیختگی اقتصاد و سلامت اقتصادی کشور نیست.
حسن وفایی نوشت: مجلس و البته بسیاری دیگر که بر منابر و تریبون های عمومی و رسمی تکیه داشته و جز سخنرانی های شورانگیز و بی اثر، مسئول و پاسخگوی هیچ چیز نیستند با اینکه می توانند دیگران را مسئول بدبختی و سختی های مردم معرفی کنند و با نصیحت های مداوم نسبت به اغلب مسائل هشدار دهند ولی امروز در پیچ روحانی به دو سر طلای معروف گرفتار شده اند. یعنی نه مایلند با آن بپیچند نه می توانند نپیچند.
روحانی پس از ناتوانی در توجیه و همراه سازی مجلس برای ممانعت از ایجاد پرداختی های بلاعوض و یارانه نقدی و غیر نقدی جدید که طبیعتا با ویترین مردم دوستی و تلاش دلسوزانه نمایندگان مجلس در کاهش آلام و فشار اقتصادی- معیشتی آحاد مردم همراه بود و دولت و به ویژه شخص رئیس جمهور را مانع و مخالف معرفی می کرد، با ترفندی مشابه فریاد رایگان سازی آب، برق و گاز برای چند دهک جمعیتی کشور معادل ۳۰٪ خانوارهای ایران را آغاز کرد.
رئیس جمهور هنوز عدد و رقمی درباره هزینه های تحمیلی به بودجه عمومی ناشی از رایگان سازی آب، برق و گاز این اقشار را ارائه نکرده است و هنوز مشخص نیست که هزینه معافیت بسیار بزرگ مذکور از کدام منبع درآمدی تامین خواهد شد. از طرفی مجلس مدعی تلاش برای کاهش فشار معیشتی از طریق پرداخت های بلاعوض جدید ناچار از سکوت و اذعان به رندی متقابل است.
روحانی بدون آنکه در چند ماه آینده مسئول هیچ چیز باشد، طوق هزینه سالانه ده ها هزار میلیارد تومان رایگان سازی آب، برق و گاز را به گردن مجلس و دولت های بعدی انداخت و قهرمانانه به ریش آنهایی که در صدد سلفی با یارانه های جدید بودند خندید.
روحانی حتی از مخالفت مجلس با کلیات بودجه ۱۴۰۰ نیز استقبال کرد چرا که با بودجه ۱ تا ۳/۱۲ کار دولت با روال موجود قابل مدیریت و مجلس و دولت بعد در بدو آغاز بکار باید در صدد بررسی و تصویب بودجه و غیره باشند که قطعا شروع مناسبی برای هیچ دولت و مجلسی نخواهد بود.
رئیس جمهور روحانی رندانه در ابلاغ مصوبه رایگان سازی مصرف آب، برق و گاز ۳۰٪ خانوار کشور تاکید کرد که بالاخره وعده ۴۲ سال پیش امام را محقق کردیم. شعار جذابی که راه را برای چالش و مخالف خوانی جریان مقابل مسدود کرد. روحانی با رایگان سازی بسیار گسترده عملا تلاش برای وجهه سازی و دغدغه مندی جریان مقابل از طریق تصویب افزایش پرداخت یارانه را با خاک یکسان کرد.
روحانی شاید در آخربن روزهای دولت، حامل این پیام به جریان مقابل باشد که اگر قرار بر عوام فریبی است او هم می تواند استاد این میدان باشد چرا که “خرج چو از کیسه مهمان بود، حاتم طائی شدن آسان بود” و رئیس جمهور در بهترین موقعیت برای چنین عملی است.
واقعا شاید اولین بار است که داستان معروف دو زنی که در محکمه مولا علی علیه السلام ادعای مادری نوزادی را داشتند، برایم مصداق پیدا کرده است. زیرا هیچ یک مادر واقعی نبوده و کودک را ابزاری برای درآمدزایی می بینند و بی توجه به فریادها و درد و زجر مردم تا دو نیم شدن کودک پیش می روند.
امروز شاید به عینه بتوان دید که هیچ کس از سردادن جملات مذموم، غیر انسانی، به دور از اخلاق و دین ستیز همچون این عبارت که«دیگی که برای من نجوشد بگذار سر سگ در آن بجوشد!» ابایی ندارد و متقابلا همه گلادیاتورهای با انگیزه در این میدان، آماده به آتش کشیدن بیش از پیش تتمه دارائی و آینده فردای مردم و کشورند.
هنوز اهل هیچ قبیله و قومی حتی به اندازه یک حرف قادر به ارائه راه حل برون رفت از ناکارآمدی، در هم ریختگی، از هم گسیختگی اقتصاد و سلامت اقتصادی کشور نیست. هنوز هیچ کس حتی قادر به ارائه شرح وضعیت موجود و یا توضیحی مختصر حتی به اندازه یک کلمه در ریشه یابی شکل گیری فساد و ناکارآمدی ساختاری اقتصادی ، اداری و مدیریتی کشور نیست.
قبایل باید به رسم قبیله گرایی از خدمات ۴۲ ساله و ۷۰ ساله علمی، دینی، فرهنگی و مدیریتی فلان مرحوم بگویند و بنویسند بی آنکه بتوانند حتی به یک مورد مشخص از خدمات ملموس و موثر علمی و اجتماعی افرادی از این دست اشاره کنند. افرادی که تمامی ۴۲ سال گذشته را در پست های ممتاز حاکمیتی نشسته و بی آنکه یک بار از عملکرد خود بگویند فقط خطاب به دیگران نصیحت و موعظه کرده اند، هر چند توسط افرادی هم از جنس خود به ویرانه سازی، دنیا طلبی، خواب زدگی، توهم و بیسوادی و … متهم شده باشند.