طبق گزارش بانک جهانی، کلمبیا یکی از کشورهایی است که بیشترین نابرابری درآمدی و بزرگترین بازار کار غیررسمی در آمریکای لاتین را دارد.
به گزارش گروه بینالملل صبح ما به نقل از خبرگزاری فرانسه، شبانگاهان درحالیکه گاریهای سنگین را از سطل زبالهای به سطل زباله دیگری در حومه شمالی و مرفه نشین بوگوتا پایتخت کلمبیا میکشند، ظاهر میشوند.
بازیافتکنندگان غیررسمی، به دنبال زبالههای پلاستیکی، بطریهای شیشهای و مقوای زبالههای ثروتمندانی میگردند که میتوانند در ازای چند پزو بفروشند.
این یک کار کمرشکن برای دستمزدی ناچیز است. راه نجاتی است، برای هزاران نفر در کشوری که از هر هشت شهرنشین یک نفر بیکار است و نرخ فقر به ۴۰ درصد میرسد.
«خسوس ماریا پرز»، ۵۲ساله به خبرگزاری فرانسه گفت: زندگی سخت است، اما برای من این تنها گزینه برای زنده ماندن است.
مردان، زنان و حتی کودکان این زباله چینها افراد ناتوان و بدبختی هستند که نامزدها پس از انتخابات دور اول انتخابات ریاستجمهوری روز یکشنبه وعده ریشهکنی آن را دادهاند.
بسیاری از آنها، از جمله پرز، در میان ۱٫۸ میلیون مهاجری است که از کشور همسایه ونزوئلا در جستجوی زندگی بهتر به کلمبیا – چهارمین اقتصاد بزرگ آمریکای لاتین اما یکی از نابرابرترین اقتصادهای جهان گریخته است.
در سال ۲۰۲۰، طبق اعلام شورای شهر بوگوتا، ۲۵ هزار نفر از هشت میلیون نفر از ساکنان پایتخت بهعنوان بازیافت کننده زباله غیررسمی کار میکردند.
به گفته «آلوارو نوکوآ» از انجمن “دستت را به من بده” که برای کمک به این جامعه راهاندازی شده است، گفت: هر یک از این بازیافتکنندگان زباله غیررسمی به طور متوسط روزانه بین ۱۲ هزار تا ۱۸ هزار (۳ تا ۴٫۵۰ دلار) برای کارشان کسب میکنند.
برای پرز که قبلاً در ونزوئلا آشپزی میکرده است، این تلاش برای رسیدن به هدف روزانهاش ۴۰ هزار پزو (۱۰ دلار) برای یک وعده غذایی در روز، یک تخت برای شب و پارکینگ برای گاری چوبیاش است.
او اسب یا الاغی ندارد تا بار سنگین را حمل کند. شهرداری بوگوتا هشت سال پیش این عمل را برای مبارزه با حیوان آزاری ممنوع کرد.
ازآنجاییکه تعداد کمی میتوانند وسیله نقلیه حمل بار بخرند، این افراد هستند که کارهای سنگین را انجام میدهند و گاریهای خود را هر روز کیلومترها میکشند.
تمام اعضای خانواده در این کار مشارکت میکنند. والدینی که در میان زبالهها قدم میزنند درحالیکه بچههای کوچک در گاری منتظر هستند و در میان زبالهها بازی میکنند.
در بوگوتا روزانه نزدیک به ۷ هزار و پانصد تن زباله تولید میشود که طبق دادههای شهرداری، ۱۶ درصد آن توسط افرادی مانند پرز بازیافت میشود.
طبق آمارهای سال ۲۰۱۹، نزدیک به ۸۰ درصد از خانوارهای کلمبیایی زبالههای خود را در خانه بازیافت یا حتی جداسازی نمیکردند.
«مارتا مونوز» ، ۴۵ساله، یک ایستگاه بازیافت کوچکی را اداره میکند که در آنجا زبالهها را از جمعکنندگان غیررسمی خریداری میکند و سپس آنها را به یکی از ۱۵ مرکز بزرگ بازیافت در بوگوتا میفروشد.
او به خبرگزاری فرانسه گفت: بسیاری از کسانی که به اینجا میآیند در خیابان زندگی میکنند؛ این کار به آنها این امکان را میدهد تا درآمد کمی داشته باشند.
مونوز گفت که هفت فرزندش را با درآمد بازیافت خود بزرگ کرده است که امروزه یکی وکیل و دیگری مهندس است.
روزی که خبرگزاری فرانسه با او ملاقات کرد، او تنها ۲۵ هزار پزو کسب کرده بود، یعنی کمی بیش از نیمی از آنچه که نیاز داشت.
با کمکردن کرایه اتاقش در پانسیون کثیف در محلهای ناهموار و هزینههای پارک گاریاش، تنها هزار پزو حدود یکچهارم یک دلار برای پرز باقی میماند.
برای جبران تفاوت، او دوباره به راه میافتد، این بار برای فروش آبنبات و کیسههای زباله در خیابان.
بهاینترتیب او بهاندازهای پول درمیآورد که بتواند بر ای اولین و تنها وعده غذایی خود در روز یک کیسه کوچک برنج با کمی گوشت بخرد.
طبق گزارش بانک جهانی، کلمبیا یکی از کشورهایی است که بیشترین نابرابری درآمدی و بزرگترین بازار کار غیررسمی در آمریکای لاتین را دارد.
مردم کلمبیا روز یکشنبه برای انتخاباتی بهپای صندوقهای رأی میروند که در آن تشدید مشکلات اقتصادی که منجر به اعتراضات مرگبار در سال گذشته شد یکی از موضوعات کلیدی مبارزات انتخاباتی است.
ترجمه: گلناز سادات غفاری