حل کردن اقتصاد و معیشت مردم از اوجب واجبات است و باید سیاست خارجی به گونهای باشد که بتوانیم مشکلاتمان را با دنیا حل کنیم تا تحریمها مرتفع شود.
محمدتقی فاضل میبدی نوشت: مشکل معیشت مردم بهراحتی قابل رفع نیست. راهکار کاهش این مشکل برطرف کردن موانع ارتباط با جهان است بدین معنا که تغییراتی در حوزه سیاست خارجی کشور لحاظ شود. راهکار حل مشکل همنشینی قوا و مذاکره آنها برای رفع تحریمهایی است که سبب نارضایتی مردم شده است.
تعلل در این موضوع جایز نیست و مسئولان کشور باید به نتیجه فوری برای لغو تحریمها برسند. نباید فراموش شود که بازار و اقتصاد کشور از دست دولت خارج است و مقصر قلمداد کردن دولت چندان منطقی نیست. دولت موضوعاتی را مطرح میکند و رئیس مجلس هم سخن میگوید تا به آنچه تقاهم کردند، برسند اما آنچه در وضعیت معیشت مردم و بازار میگذرد با این توافقها تفاوت دارد.
اگر معیشت مردم به همین منوال و بر این اساس پیش رود، تا نوروز ۱۴۰۱ مشکلات بسیاری ایجاد خواهد شد. اکنون گفته میشود ارز ترجیحی ۴۲۰۰ که برای تهیه گوشت و نیازهای اولیه است، برداشته خواهد شد، در حالیکه اگر این ارز حذف شود اثر تورمی بیشتری خواهد داشت.
در اذهان عمومی هست که در دوره ریاست جمهوری آقای احمدینژاد یک سری کالاهای اساسی مردم به بهانه پرداخت یارانه، افزایش قیمت پیدا کرد و مردم میگفتند ای کاش پرداخت یارانهها متوقف میشد و نرخها به زمان آقای خاتمی برمیگشت. به نظر میرسد این یک اتفاق است که در مملکت در حال تکرار است.
یعنی با حذف ارز ترجیحی ۴۲۰۰ تومانی برای کالاهای اساسی و از طرف دیگر تصمیم به افزایش یارانهها آثار تورمی بالایی دارد. ممکن است عدهای از این ارز۴۲۰۰ تومانی سوءاستفاده بکنند که باید جلوی این کار گرفته شود. وحدت ملی زمانی در کشور ایجاد میشود که مشکل اقتصاد و معیشت مردم حل شود. وعدههای مسئولان و دولتمردان فقط حرف نباشد و به عمل بینجامد.
بودجهای که دولت برای سال ۱۴۰۱ تنظیم و تدوین و به مجلس ارائه داده است، مورد قبول اکثریت کارشناسان نیست، کسری و تورم به همراه دارد. لذا در زمان بسیار سختی به لحاظ اقتصادی قرار گرفتهایم. در زمان جنگ هم وضعیت اقتصادی به اندازه امروز سخت نبود و مردم هم بالاخره یک زندگی داشتند و یک آیندهای برای خودشان ترسیم میکردند، اما الان چطور میتوانند؟
برای اینکه اقتصاد روشن نیست و وضعیت آن مبهم است. هیچ خط مشی درستی برای اقتصاد ترسیم نشده است. این است که ما بایستی بنشینیم و در برخی ابعاد سیاست خارجی تجدنظر کنیم، با دنیا گفتوگو کنیم و تحریمها را برداریم و چرخ اقتصاد کشور را فعال نماییم، به ویژه اینکه به کسانی را که در خارج از کشور هستند، اعتماد بدهیم که به کشور برگردند و سرمایهگذاری کنند.
امروز ما به سرمایه خارجی نیازمندیم. هنوز این امیدواری وجود دارد که توافق صورت گرفته و تحریمها برداشته شود. ولی اگر زمان بگذرد و مذاکرات قفل شود، این قفل به این سادگیها باز نخواهد شد. اگر تجربه زمان احمدینژاد تکرار شود و پرونده هستهای به شورای امنیت برود و یا خدایی نکرده گزینههای نظامی روی میز بیاید برای ما دردسر ایجاد میشود.
چرا که بالاخره مردم مشکل معیشت دارند و این برای جامعه خطرناک است. حل کردن اقتصاد و معیشت مردم از اوجب واجبات است و باید سیاست خارجی به گونهای باشد که بتوانیم مشکلاتمان را با دنیا حل کنیم تا تحریمها مرتفع شود.
منبع: آرمان