تعداد زیاد زنان زندانی که سابقه مورد سوء استفاده گرفتن و یا خشونت را دارند خطر مشکلات روانی را افزایش می دهد.
به گزارش گروه بین الملل صبح ما به نقل از گاردین، اطلاعات جدید نشان می دهد، تعداد زنان پشت میله های زندان در حال افزایش است و این در حالی است که بیشتر این افراد به جرایم سطح پایین و عاری از خشونت محکوم شده اند.
با وجود قوانین بین المللی با هدف کاهش جمعیت زنان زندانی، تعداد زنان زندانی در سطح جهان در دهه گذشته بیش از 100 هزار نفر افزایش یافته است.
بنا به گزارش منتشر شده توسط سازمان غیر دولتی«اصلاحات کیفری بین المللی» Penal Reform International و در آستانه دهمین سالگرد«قوانین بانکوک» مصوب سازمان ملل که در رابطه با قوانین رقتاری با زنان زندانی است، 741 هزار زن و دختر در زندان به سر می برند.
«اولیویا روپ»، مدیر اجرایی این سازمان اظهار کرد: تعداد زنان در زندان در جهان به طور نگران کننده ای در حال افزایش است، گرچه آنها به طور معمول به جرم سطح پایین و عاری از خشونت محکوم هستند.
تحقیقات این سازمان با وجود زنانی که در بسیاری از کشورها به طور ناعادلانه زندانی هستند، بر کمبود پیشرفت در این زمینه تاکید دارد.
بیش از 80 سازمان بین المللی، فراخوان اقدام دولت ها برای اجرای كامل قوانین و بررسی سیاست های كاهش تعداد زنان پشت میله های زندان را امضا كرده اند.
روپ بیان کرد: موارد تکان دهنده ای از نقض حقوق بشر، از جمله خشونت و بدرفتاری، در سراسر جهان جریان دارد. بسیاری از زنان از خدمات ضروری بهداشتی و توان بخشی محروم هستند و در زندان با خشونت جسمی یا جنسی روبه رو می شوند.
«قوانین بانکوک» برای کاهش حبس زنان با ترویج گزینه های غیر توقیفی و پرداختن به علل جرم آنها اجرا شد. با این وجود طی دهه گذشته در هر منطقه به جز اروپا، تعداد زنان زندانی افزایش یافته است.
همچنین محدودیت های مربوط به همه گیری ویروس کرونا بر حقوق زنان و دسترسی به عدالت تأثیر گذاشته است.
«تعلیق ملاقات ها» در بیشتر زندان های جهان از تأمین اقلام ضروری از جمله محصولات بهداشتی و غذاهای کمکی برای تغذیه مناسب زنان باردار و مادران شیرده از سوی خانواده هایشان جلوگیری کرده است.
روپ افزود: اقدامات در راستای پیش گیری کووید 19 تأثیر مخربی بر زنان در زندان داشته است، به طوری كه بسیاری از آنها از ارتباط با فرزندان خود اجتناب کرده و یا از برنامه های ترخیص اضطراری محروم شده اند.
فراخوان اقدام، بر بسیاری از زنان که جمعیتی بین 2 تا 9 درصد زندان های ملی را تشکیل می دهد، تاکید دارد که این زنان در نتیجه تبعیض یا به علت فقر مرتکب جرم و زندانی شده اند. زنان همچنین به طور نامتناسبی تحت تأثیر سیاست های مجازات مواد مخدر قرار دارند، در حالی که 35 درصد از زنان در مقایسه با مردان که 19 درصد آنها به دلیل جرایم مرتبط با مواد مخدر در زندان به سر می برند، زندانی هستند.
«گَبی»، اهل مکزیک است و در شهری روستایی که آلوده به صنعت ماری جوانا است، بزرگ شده است. در سال 2012 به جرم قاچاق مواد مخدر دستگیر و به 10 سال زندان محکوم شد .او 12 ساله بود که پدرش مهاجرت کرد و دیگر برایشان پول نفرستاد. او حمل ماری جوانا را به مکزیکوسیتی شروع کرد و قربانی خشونت جنسی شد و در نتیجه اولین فرزندش را در 15 سالگی به دنیا آورد.
همچنین وی بر اثر یک سوء استفاده جنسی، فرزند دوم خود را که دارای فلج مغزی بود و نیاز به مراقبت مادام العمر دارد به دنیا آورد. گبی که در سال 2019 به مرخصی رفته بود، از قاضی سوال کرده بود که آیا می تواند پسرش را در ملاقات های پزشکی همراهی کند و سپس به زندان بازگردد. اما درخواست او رد شد، به این معنی که او مجبور شد تصمیم دلخراشی را در راستای فرستادن پسرش به یک موسسه عمومی برای دریافت مراقبت های پزشکی بگیرد.
«آناند گروور» عضو کمیسیون جهانی سیاست مواد مخدر و گزارشگر ویژه سابق سازمان ملل در زمینه بهداشت اظهار کرد: تعداد زیاد زنان زندانی که سابقه مورد سوء استفاده گرفتن و یا خشونت را دارند خطر مشکلات روانی را افزایش می دهد.
وی تاکید کرد: نیازهای خاص زنان اغلب نادیده گرفته می شوند، که این امر نشان می دهد نابرابری جنسیتی حتی در زندان هم متوقف نمی شود.
«رزما کارلینا» 43 ساله، از غرب جاوا در اندونزی که سابقا زندانی شدن دارد، گفت: زندان به وضوح مانعی برای افرادی که مواد مخدر مصرف می کنند، نیست. در داخل، بدون ترس از گرفتار شدن، به مواد مخدر دسترسی داشتم و استفاده می کردم. من آنجا چیزی یاد نگرفتم.
کارلینا از زمان آزادی اش به بیش از 40 زن معتاد به مواد مخدر کمک کرده است. او در سال 2008 به دلیل به همراه داشتن هروئین دستگیر شده بود. او بیش از سه سال را در زندان بسیار شلوغی که در هر سلول آن که برای 45 نفر طراحی شده بود اما 90 نفر در آن می خوابیدند، سپری کرد. وی یادآور شد: بسیاری از زندانیان زن توسط مردان زندانی یا زندانبانان مورد سوء استفاده قرار می گرفتند. همچنین زندانیان به دلیل خدمات بهداشتی ضعیف بیمار می شدند و می مردند.
«بان کی مون» دبیرکل سابق سازمان ملل، که در جهت تصویب قوانین بانکوک بسیار کمک کرد، گفت: این قوانین جایگزین هایی برای حبس برای زنان ایجاد می کند، به ویژه با توجه به خطرات بهداشتی ناشی ازکووید 19، دولت ها باید اقدامات بیشتری انجام دهند تا مطمئن شوند که حبس به عنوان آخرین چاره استفاده می شود.
ترجمه: گلناز سادات غفاری