اختصاصی

سهم کمک‌های توسعه‌ای خارج از کشور به آموزش در سطح جهان از ۸٫۸ درصد در سال ۲۰۱۹ به ۵٫۵ درصد در سال ۲۰۲۰ کاهش‌یافته است.

 

به گزارش گروه بین‌الملل صبح ما به نقل از بی‌بی‌سی، صندوق کودکان سازمان ملل اعلام کرد که مدارس در ۲۳ کشور با ۴۰۵ میلیون دانش‌آموز هنوز به دلیل کووید به طور جزئی یا کامل تعطیل هستند.
یونیسف تخمین می‌زند که ۱۴۷ میلیون کودک دست‌کم نیمی از دوران مدرسه حضوری خود را ازدست‌داده‌اند.
برخی از کودکان آسیب‌پذیر به‌ویژه دختران به مدارسی که بازگشایی شده‌اند، بازنگشته‌اند.
«کاترین راسل»، مدیر اجرایی یونیسف می‌گوید کودکان قربانیان پنهان این همه‌گیری هستند.
درحالی‌که کودکان در برابر جدی‌ترین اثرات بهداشتی ویروس کرونا آسیب‌پذیرتر بوده‌اند، زندگی آن‌ها به دلیل تعطیلی مدارس بر اثر همه‌گیری، دگرگون شده است.
در مارس ۲۰۲۰، ۱۵۰ کشور در سراسر جهان مدارس خود را به طور کامل تعطیل کردند و در ۱۰ کشور دیگر به طور جزئی مدارس را تعطیل کردند.
باگذشت دو سال، برخی مدارس ۱۹ کشور هنوز تعطیل هستند.
در چهار کشور، فیلیپین، هندوراس، جزایر سلیمان و وانواتو در اقیانوس آرام جنوبی، دست‌کم ۷۰ درصد مدارس تعطیل هستند. این نسبت بر مبنای تعطیلی کاملی است که یونیسف آن را طبقه‌بندی کرده است.

سرنوشت وحشتناک
«کاترین راسل» به بی‌بی‌سی گفت: ما شاهد بازگشت بچه‌هایی هستیم که قبلاً می‌توانستند بخوانند، اکنون نمی‌توانند بخوانند، قبلاً می‌توانستند با اعداد محاسبه کنند اما اکنون نمی‌توانند این کار را انجام دهند.
راسل نگران آنانی است که ترک تحصیل‌کرده‌اند و در برابر استثمار در معرض خطر و آسیب‌پذیری قرار می‌گیرند.
او گفت: بعضی از کودکان، به دلیل اینکه خانواده‌هایشان بسیار فقیر بودند، به نیروی کار تبدیل شدند. دختران نیز به ازدواج زودهنگام تن داده‌اند و این یک سرنوشت وحشتناک است.
در فیلیپین، جایی که کودکان نیز با محدودیت‌هایی برای بازی در خارج از خانه مواجه شده‌اند، چند مدرسه در پاییز شروع به بازگشایی کردند اما بیشتر دانش‌آموزان در خانه می‌مانند.
«کلوئی آلموجوئلا دیکیت»، ۱۳ ساله سعی کرده است تا با درس‌های خود به‌صورت آنلاین همراه باشد.
او گفت: دلم برای آموزش و هم‌کلاسی‌ها و همچنین فعالیت‌ها و تکالیف مدرسه تنگ شده است.
«دیواکرو آلبیور دیکیت»، پدر او، خانواده‌اش را با زباله گردی تأمین می‌کند.
او می‌خواهد دخترش به مدرسه برگردد و نگران چیزهایی است که او از نظر مهارت‌های اجتماعی و همچنین درس‌ها ازدست‌داده است.
آقای دیکیت گفت: بسیاری چیزها، اول‌ازهمه نحوه تعامل بچه‌ها با مردم است، زیرا آنها رودررو و در جامعه نبوده‌اند. این اولین مورد است، زیرا وقتی مردم اغلب با دیگران تعامل می‌کنند، ایده‌هایی یاد می‌گیرند. شما واقعاً به چنین چیزهایی نیاز دارید.

سیل شدید
بنا به گزارش یونیسف، در سراسر جنوب صحرای آفریقا مهارت‌های خواندن، نوشتن و ریاضی حتی قبل از همه‌گیری در پایین‌ترین حد بوده است.
زمانی که در ژانویه امسال، مدارس در اوگاندا بازگشایی شدند، از هر ۱۰ دانش‌آموز، یک دانش‌آموز موفق به بازگشت نشد.
سیل شدید همچنین به بسیاری از ساختمان‌های مدارس آسیب رسانده است، بنابراین یونیسف ۴۵۷ چادر با کارایی بالا تهیه کرده است.
«لیلیان نیکارو» که در یکی از مدارس ابتدایی منطقه بولمبیا تدریس می‌کند، به بی‌بی‌سی گفت: این وقفه تقریباً دوساله، آنها را بسیار تحت‌تأثیر قرارداد، بنابراین وقتی دوباره شروع کردند، چیزهای زیادی را ازدست‌داده یا فراموش کرده بودند و ما آموزش دوباره به آنها را شروع کردیم.
معلمان به خانه این خانواده‌ها رفته‌اند تا آنها را متقاعد کنند که اجازه دهند دختران از جمله آنهایی که مادر نوجوان شده‌اند، بازگردند. شارون (نام واقعی او نیست) اکنون ۱۷ سال دارد، در سال ۲۰۲۰ زمانی که مدارس تعطیل شدند، باردار شد.
مدرسه مکانی را در همان نزدیکی ترتیب داده است که شارون می‌تواند در طول روز از کودک خود مراقبت کند و شارون سه بار برای شیردادن به کودکش زمان استراحت دارد.
شارون گفت: من می‌خواستم به دختران دیگر نشان دهم که حتی اگر اشتباه می‌کنید، بازهم می‌توانید به مدرسه بازگردید. وقتی سر کلاس هستم، واقعاً روی درس‌هایم تمرکز می‌کنم. بعضی وقت‌ها فراموش می‌کنم که بچه دارم و فقط وقتی خاله‌ام به دنبالم می‌آید یادم می‌آید.
شارون یک سال را تکرار می‌کند و امیدوار است ادامه تحصیل به او اجازه دهد به‌عنوان سرآشپز آموزش ببیند.
اما این بیماری همه‌گیر، علاوه بر عقب انداختن یادگیری، ارتباط اجتماعی و تجربیات زندگی فراتر از خانواده را از کودکان سلب کرده است.
ترینیدادوتوباگو یکی از طولانی‌ترین تعطیلی‌های مدارس در جهان را داشته است و مدارس ابتدایی آن تنها در ماه آوریل بازگشایی می‌شوند.
درحالی‌که مدارس بچه‌های کوچک تعطیل هستند، غذاخوری‌ها و سواحل بازگشایی شدند.
برای الین ۹ ساله، این بدان معناست که دو سال تجربه مدرسه او به چهار یا پنج ساعت در روز با لپ‌تاپ روی میز کوچکی در اتاق‌خوابش کاهش‌یافته است.
او گفت: گاهی اوقات دلم برای چیزهایی تنگ می‌شود و می‌ترسم سؤال بپرسم.

بسیار آرام
«کیت نوثناگل»، مادر الین به بی‌بی‌سی نیوز گفت که الین فقط یک‌بار در این سال تحصیلی با معلم کلاسش ملاقات کرده و سال گذشته اصلاً در زندگی واقعی با معلمش ارتباطی نداشته است.
او گفت: آنها رابطه‌ای با هم ندارند و این باعث شده که او خیلی اعتمادبه‌نفس نداشته باشد. او به طور طبیعی کودکی برون‌گرا است اما من دیده‌ام که او بسیار آرام شده است.
الین اضافه کرد که او دروسی مانند موسیقی، هنر و تربیت‌بدنی که به‌صورت آنلاین نیستند، را ازدست‌داده است. اما او از جمله بچه‌های خوش‌شانسی است که مکانی آرام برای مطالعه، دستگاه و پهنای باند دارند، درحالی‌که بسیاری از کشورهای دیگر کمتر این‌قدر خوش‌شانس هستند.

نابرابری‌های عمیق
والدین دیگری در ترینیدادوتوباگو به بی‌بی‌سی نیوز گفتند که به دلیل انزوای اجتماعی نگران تأثیر آن بر سلامت روانی فرزندانشان هستند.
آنها از هیچ طرح ملی برای کمک به فرزندان خود برای جبران کمبودهای یادگیری آگاه نبودند.
یونیسف داده‌های ۱۲۲ کشور را جمع‌آوری کرده است و اعلام کرد که تنها ۶۰ درصد برنامه‌هایی را برای بهبود آموزش منتشر کرده‌اند که نشان می‌دهد هنوز به‌اندازه کافی جدی گرفته نشده است.
این گزارش هشدار می‌دهد که کووید نابرابری‌های عمیق در دسترسی کودکان به آموزش را آشکار کرده و گسترش داده است.

تعهد جهانی
این مؤسسه خیریه خواستار سرمایه‌گذاری بیشتر برای جلوگیری از یک واکنش زنجیره‌ای ویرانگر است که در آن شانس زندگی ضعیف می‌شود.
سهم کمک‌های توسعه‌ای خارج از کشور به آموزش در سطح جهان از ۸٫۸ درصد در سال ۲۰۱۹ به ۵٫۵ درصد در سال ۲۰۲۰ کاهش‌یافته است.
راسل گفت که وزارتخانه‌های آموزش در سراسر جهان باید برنامه‌هایی داشته باشند اما تعهد جهانی برای کمک به بهبود آموزش نیز لازم است.
او گفت: ما فقط باید واقعاً تعهد کنیم که از این کودکان مراقبت کنیم تا بتوانند رشد کنند.

ترجمه: گلناز سادات غفاری