امید می‌رود که مجموعه نهادهای حاکمیتی آنچه بر سر آقای روحانی آوردند بر سر آقای رئیسی نیاورند و اگر آقای رئیسی ناچار تن به توافقی داد به نحوی رفتار نکنند که گویی دولت اهل سازش بوده و همه مخالف آن بودند.
احمد شیرزاد نوشت: یش از این دولت و جریان حامی تصور می‌کردند که راه حل همه چیز دم دست است اما دولت قبلی نمی‌خواسته آن را انجام دهد. یا اینکه به توان‌های ملی باور نداشته و چشم امید به بیگانگان داشته و نمی‌خواسته کاری انجام دهد.
به هر حال به دلیل بدبینی‌ها و فضاهای تلخی که اصولگرایان و حامیان دولت فعلی نسبت به دولت گذشته ایجاد کرده بودند، دچار این توهم شدند که اگر جایی گره خورده دولت روحانی نمی‌خواهد کاری انجام شود.
اما حالا کم‌کم خودشان درگیر مسائل شده‌اند، حال می‌دانند مشکلات به این سادگی‌ها قابل حل نیست. البته همه دوست داریم که در مذاکرات بتوانیم از موضع قوی برخورد کنیم؛ اما برخورد از موضع قوی اگر مستلزم این باشد که جامعه یک فشار فوق‌العاده‌ای را تحمل کند کار از جای دیگری عیب خواهد کرد.
اگر جامعه می‌توانست هر فشاری را تحت هر شرایطی تحمل کند و خم به ابرو نیاورد می‌شد این مساله را مطرح کرد که غربی‌ها و آمریکا هرچه می‌خواهند تحریم کنند و ما هم راه خود را می‌رویم ولی می‌دانیم که در حال حاضر نمی‌توان بیش از این مردم را تحت فشار قرار داد.
البته این گفته بدین معنی نیست که برویم و هر چه آنها گفتند امضا کرده و برگردیم، بلکه باید بین ایده‌آل‌هایی که می‌خواهیم از مذاکرات به‌دست بیاوریم، وضعیت جامعه و قدرت‌هایی که داریم، یک تعادلی ایجاد کنیم. قطعا در صحنه مذاکرات دستمان خالی نیست و اهرم‌های خوبی داریم ولی این‌طور هم نیست که هیچ مشکلی در داخل نداشته باشیم بلکه مشکل هم داریم ولی باید رئیس‌جمهور بیاید و این مسائل را به نحوی بالانس کرده و در نقطه تعادلی قرار دهد.
حال اگر دولت در نقطه تعادل قرار گرفت، آن زمان تازه اول ماجراست که معلوم نیست روزنامه کیهان، هواداران و پشتیبانی کنندگان آقای رئیسی هم در همان موضع قرار بگیرند. دولت می‌خواهد جامعه را اداره کرده، شکم مردم را سیر کند، کالاهای اساسی وارد کند و تلاش دارد که تورم را کنترل کند و اینها با یک موضع سرسختانه در مذاکرات عاید نمی‌شود. باید در مذاکرات تعدیلی عمل کنیم تا به نقطه توافق برسیم.
امید می‌رود که مجموعه نهادهای حاکمیتی آنچه بر سر آقای روحانی آوردند بر سر آقای رئیسی نیاورند و اگر آقای رئیسی ناچار تن به توافقی داد به نحوی رفتار نکنند که گویی دولت اهل سازش بوده و همه مخالف آن بودند.
در دولت قبل هم به یاد داریم تحت فشارهایی که بود آقای روحانی یا ظریف که شخصا نرفتند به توافق برسند بلکه این توافق همه نهادهای نظام بود. اما بعدا برخی نهادها و جناح‌های سیاسی به نحوی موضع گرفتند که گویی برجام آش دستپخت آقای کری و آقای ظریف است و هیچ نظری در آن نداشتند. حال آقای رئیسی نماینده آنهاست و امیدواریم که با ایشان، آن نکنند که با آقای روحانی کردند.
منبع: آرمان