۲۰ نوع بیماری وجود دارد که مانند مین فقیرترین مردم جهان را تحت تأثیر قرار داده است. امروزه خوشبختانه برای ریشه‌کن کردن آنها تا سال ۲۰۳۰ برنامه‌ریزی‌شده است.
به گزارش گروه بین‌الملل صبح ما، «آلبرت پیکادو» افسر ارشد علمی بنیاد تشخیص‌های جدید خلاقانه و «جان اچ آمواسی» مدیر اجرایی شبکه تحقیقات آفریقایی بیماری‌های گرمسیری مغفول در غنا در گزارشی نوشتند:
سازمان بهداشت جهانی در ماه ژانویه استراتژی جدیدی را در راستای ریشه‌کن کردن ۲۰ نوع از «بیماری‌های گرمسیری مغفول»، تا سال ۲۰۳۰ آغاز کرده است.
اما بیماری‌های گرمسیری مغفول چیست؟ پاسخ ساده‌ای وجود ندارد. این مفهوم برای اولین‌بار در اوایل سال ۲۰۰۰ زمانی که در مورد گروهی از بیماری‌ها که به طور فزاینده‌ای مردم فقیر را تحت تأثیر قرار می‌دهند، مطرح شد اما با وجود تأثیر جمعی آنها، این بیماری‌ها به‌اندازه بیماری‌هایی مانند ایدز، مالاریا یا سل موردتوجه قرار نگرفته‌اند.
ویژگی مشترک فقر و فقدان تلاش برای پیشگیری، عمده مسائلی هستند که این بیماری‌ها را به هم مرتبط می‌کند. حتی ممکن است در ارائه راه‌حل و رویکردها، بسیار متفاوت باشند، به‌عنوان‌مثال: تب حلزون. در حال حاضر سازمان بهداشت جهانی، ۲۰ بیماری گرمسیری مغفول را شناسایی کرده و تفاوت میان آنها، گفت‌وگو در مورد همه این بیماری‌ها را دشوار می‌کند.
چگونه می‌توانیم به طور خلاصه، ۲۰ حالت مختلف را که توسط انگل، باکتری، ویروس، قارچ و سموم ایجاد می‌شوند را توصیف کنیم؟ چگونه می‌توانیم چرخه‌های پیچیده انتقال از پشه، پشه خاکی یا سگ را خلاصه کنیم؟ راه‌های انتقال از راه دهان، از طریق پوست یا مادرزادی؟ چگونه می‌توانیم تنوع استراتژی‌های کنترل، از جمله اقدامات گسترده تجویز دارو، ابزار کنترل، غربالگری فعال موارد، واکسیناسیون سگ و استفاده از کفش را به روشی ساده توضیح دهیم؟ و در مهم‌ترین حالت، چگونه می‌توان تأثیر مخربی را که بیماری‌های گرمسیری مغفول بر افراد و جوامع در سراسر آفریقا، آمریکای لاتین و آسیا دارند به تصویر بکشیم؟
چگونه می‌توانیم به سرمایه‌گذاران، دولت‌ها، محققان، سازمان‌های کمک‌رسان و مردم توضیح دهیم که چرا باید برای کنترل و ازبین‌بردن آنها پول، وقت و تلاش کرد؟
در اینجا یک تشبیه است که ممکن است ما را کمک کند.
بیماری‌های گرمسیری مغفول، مین‌های بهداشتی جهانی هستند. مین‌های زمینی به‌عنوان «سلاح‌های نابجای کشتارجمعی» توصیف شده‌اند و به لطف و آگاهی‌رسانی فیلم‌ها و کمپین‌های بین‌المللی برای عموم مردم شناخته شده‌اند.
مین‌ها به‌منظور ناتوان کردن، آسیب رساندن و کشتن قربانیان خود طراحی می‌شوند. این مین‌ها به‌ویژه بر جوامع فقیر روستایی که در مکان‌هایی که افراد سعی دارند از طریق فعالیت مستقیم خود با زمین امرارمعاش کنند، تأثیر می‌گذارند.
بازماندگان مین غالباً از ناتوانی دائمی رنج می‌برند و این مین‌ها پیامدهای اقتصادی، جسمی، روحی و اجتماعی در پی دارد. مین‌ها تأثیر مهمی بر خانواده‌ها و جوامع قربانیان می‌گذارند. کودکان اغلب قربانیان مین‌های زمینی می‌شوند و زنان و دختران برای مراقبت از مجروحان شغل خود را از دست می‌دهند و یا مدرسه را ترک می‌کنند. همان‌طور که «میچل باچله» کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل در کنوانسیون منع استفاده از مین در سال ۲۰۱۹ گفت: مین به روش‌های وحشتناک باعث ازبین‌رفتن، سوزاندن و آسیب اندام و اعضای بدن می‌شود. آنها باعث اختلالات مادام‌العمر از جمله اختلالات بینایی و شنوایی می‌شوند. آنها معیشت را از بین می‌برند و حتی مانع بهبود وضعیت اقتصاد ملی می‌شوند.
برای توصیف تأثیر بیماری‌های گرمسیری مغفول می‌توان از زبان مشابهی استفاده کرد. بیماری‌ها گرمسیری مغفول می‌توانند قربانیان خود را به‌آرامی بکشند، نابینا کنند، از ریخت بیندازند و از بین ببرد. این بیماری‌ها باعث رنج ناگوار قربانیان و مراقبان آنها در فقیرترین جوامع دنیا می‌شوند و به تداوم چرخه بیماری، ناهنجاری و فقر کمک می‌کنند.
در مجموع بیماری‌های گرمسیری مغفول بیش از ۸۰ هزار نفر را فقط در سال ۲۰۱۹ کشته و باعث ازدست‌رفتن بیش از ۱۸ میلیون سال زندگی شده است (مقیاسی از بار بیماری است که به‌عنوان سال‌های ازدست‌رفته به دلیل بیماری، معلولیت و یا مرگ زودرس بیان می‌شود). متأسفانه، این ارقام سرسام‌آور که به شدت دست‌کم گرفته می‌شوند، هنوز توجه عمومی به بیماری‌های گرمسیری مغفول را جلب نکرده است.
پیمان منع مین در سال ۱۹۹۷ نشان‌دهنده یک تعهد و مسئولیت بین‌المللی برای ازبین‌بردن مین‌های زمینی در سراسر جهان است. نقشه راه بیماری‌های گرمسیری مغفول هدفی مشابه برای کنترل و ازبین‌بردن این بیماری‌ها تا سال ۲۰۳۰ را تعیین می‌کند.
بااین‌وجود منابع اختصاص‌یافته برای کمک به افرادی که از بیماری‌های گرمسیری مغفول رنج می‌برند، کم است. با وجود موفقیت‌های اخیر، به‌عنوان‌مثال: ۳۳ کشور از سال ۲۰۱۲ حداقل یکی از بیماری‌های گرمسیری مغفول را رفع کرده‌اند و تلاش‌های ارتباطی و عمومی مثلاً: ۳۰ ژانویه به‌عنوان روز جهانی بیماری‌های گرمسیری مغفول اعلام شده است، ما عمدتاً چشم خود را بر روی این شرایط بسته‌ایم.
یک پیام روشن و قدرتمند در مورد تأثیر وحشتناک بیماری‌های گرمسیری مغفول بر افراد و جوامع می‌تواند به افزایش آگاهی و ایجاد تعهد بین‌المللی موردنیاز برای کنترل و ازبین‌بردن این سلاح‌های کشتارجمعی تا سال ۲۰۳۰ کمک کند.
منبع: گاردین
ترجمه: گلناز سادات غفاری