اختصاصی صبح ما؛

بسیاری از آنها ماه ها به خانه برنگشتند تا اینکه توسط مقامات و گروه های غیرانتفاعی نجات یافتند و به خانه فرستاده شدند اما برخی هنوز پیدا نشده اند.

 

به گزارش گروه بین الملل صبح ما، آسوشیتدپرس در گزارشی نوشت: پسر بچه ای که به دلیل ضرب و شتم و درد شدید شکم فریاد می زد، توجه رهگذری را به خود جلب کرد و او فورا پلیس شهر«آگره» در مرکز هند را در جریان گذاشت.
ماموران قفل در کارخانه غیر قانونی که پسر در آن کار می کرد را شکستند و 12 کودک 10 تا 17 ساله را در آنجا پیدا کردند.

با تعطیل شدن کلاس های درس و از دست دادن شغل والدین بر اثر بیماری همه گیر کووید-19، هزاران خانواده فرزندان خود را به کار کردن اجباری وادار می کنند، در حالی که این کار آنها دهه ها تلاش در راستای مهار کار کودکان را خنثی می کند و آینده یک نسل از کودکان هند را تهدید می کند.

در ماه مارس در هند محدودیت های سراسری اعمال شد که میلیون ها نفر را به طرف فقر سوق داد و همین امر باعث قاچاق کودکان از روستاها به شهرها برای تامین نیروی کار ارزان تر شد. همچنین این بیماری همه گیر باعث شد بازرسی های کمتری از محل کارها صورت گیرد و کمتر شدن پیگیری قاچاقچیان انسان، مانع اجرای قوانین ضد کار کودکان می شود.

«ظانانجای تینگال» مدیر اجرایی جنبش نجات کودکان Bachpan Bachao Andolan یک گروه مدافع حقوق کودکان که توسط «کایلاش ساتیارتی» برنده جایزه صلح نوبل در سال 2014 برپا شده است، اظهار کرد: این وضعیت بی سابقه است.
تینگال، افزود: این کودکان 14 تا 16 ساعت در روز کار می کنند و اگر از کار کردن امتناع کنند، مورد ضرب و شتم قرار می گیرند.
سازمان تینگال حداقل 1197 کودک را از ماه آوریل تا سپتامبر در سراسر هند نجات داده است. در مدت مشابه سال گذشته، به 613 کودک کمک کرده است.

خط تماس خدماتی«چایلد لاین» Childline که به کمک رسانی کودکان در معرض خطر می پردازد 192 هزار تماس اضطراری از ماه مارس تا اوت دریافت کرده است، که بیشتر آنها مربوط به موارد کار کودکان است. در مدت مشابه سال 2019 میلادی این مرکز 170 هزار مور تماس داشته است.

پسر 13 ساله ای که در کارخانه غیرقانونی کفش در آگره کار می کرد را نمی توان با نام معرفی کرد، زیرا قانون هند نام بردن از قربانیان کار و قاچاق کودکان را ممنوع کرده است. وی روزانه 12 تا 14 ساعت، در یک اتاق کوچک با کمی آب و غذا کار می کرد. شغل این پسر بچه چسباندن کف لاستیکی کفش ها بود. پلیس در ماه سپتامبر او و دیگر کودکان این کارگاه را نجات داد.

وی با کمک کمیته رفاه کودکان، که یک نهاد دولتی مراقبت و محافظت از کودکان نیازمند است، به خانه اش در«بارایچ»، شهری روستایی در قلب«اوتار پرادش» هند، فرستاده شد. اما با تعطیلی مدارس و تلاش های پدر خانواده برای سیر کردن شکم چهار فرزندش، این پسر دوباره به کار بازگشت اما این بار در یک مزرعه در روستای خود.

در هند کودکان زیر 14 سال اجازه کار ندارند مگر در مشاغل خانوادگی و مزارع. همچنین کودکان از کار کردن در محل های خطرناک مانند مکان های ساختمانی، کوره های آجرپزی و کارخانه های شیمیایی منع شده اند.
این کشور در راستای مبارزه با کار کودکان دستاوردهای مهمی کسب کرده است، اما بنا به گزارش یونیسف هنوز بیش از 10 میلیون کودک هندی در بند نوعی بردگی هستند.

 

 

در اوج بیماری همه گیر کرونا، که بیش از 9.5 میلیون هندی را مبتلا و بیش از 138 هزار نفر نفر را به کام مرگ کشانده است، «سوخای رام» پدر یک کودک 13 ساله، کشاورز بی زمین و از طبقه فقیر هند، بیکار و نگران بود.

یک روز، او با مردی آشنا شد که قول داده بود با پرداخت ماهیانه 60 دلار، به پسر رام کار بدهد. سرانجام تا قبل اینکه پسر نجات یابد، خانواده وی با وجود دو ماه کار کردن پسرشان، تنها حقوق یک ماه را دریافت کردند.
رام گفت: من تحت تأثیر سخنان او قرار گرفتم و به او اجازه دادم كه پسرم را به شهر ببرد.

«سوریا پراتاپ میشرا»، فعال حقوق کودکان اظهار کرد: در بسیاری از موارد، خانواده ها قاچاقچیان کودک را می شناسند.
در برخی از روستاهای اوتار پرادش که قرنطینه برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا به مدت 68 روز به طول انجامید، قاچاقچیان در میان خانواده های فقیر غذای رایگان توزیع می کردند. آنها پس از آنکه اعتماد روستاییان را جلب کرده بودند، به فرزندان آنها پیشنهاد کار در شهرهای بزرگ را دادند.

میشرا بیان کرد: در حالی که اهالی روستا این افراد را می شناختند، با آنها موافقت كردند و فرزندان خود را با آنها فرستادند.
بسیاری از آنها ماه ها به خانه برنگشتند تا اینکه توسط مقامات و گروه های غیرانتفاعی نجات یافتند و به خانه فرستاده شدند اما برخی هنوز پیدا نشده اند.

در ماه ژوئیه، وزارت کشور هند با صدور دستور العمل های برای ایجاد فوری واحدهای مبارزه با قاچاق انسان در هر منطقه، مبارزه خود را علیه تجدید حیات کار کودکان دو چندان کرد اما بسیاری از ایالت های هند این دستورالعمل ها را نادیده گرفته اند.
«آجیت سینگ» فعال حقوق کودک در اوتار پرادش، اظهار کرد که تلاش های دولت برای محافظت از کودکان از زمان شیوع همه گیری کرونا فوق العاده بوده است.

بیشتر مدارس ابتدایی و راهنمایی هند هنوز به دلیل شیوع بیماری کرونا تعطیل هستند و این موضوع بیش از 200 میلیون کودک را تحت تأثیر قرار داده است. معلمان از خانواده ها بازدید می کنند تا دانش آموزان را بررسی کنند اما آموزش آنلاین برای میلیون ها خانواده ای که توانایی خرید تلفن های هوشمند یا لپ تاپ را ندارند، امکان پذیر نیست.
اخیرا یک روز صبح در حومه دهلی نو«محمد شهرزاد» با نگرانی پسر 14 ساله اش را که کیسه های شن سنگینی را در محل ساخت و ساز ساختمانی خالی می کرد، تماشا می کرد.

پسر در حالی که با پای برهنه وارد ساختمان شد، شهرزاد فریاد زد: خود را سفت نگه دار وگرنه می افتی.
دست کم چهار کودک دیگر در کنار پدر و مادرشان در آنجا کار می کردند.

شهزاد گفت با تعطیل شدن مدارس، پسرش به کار خود ادامه خواهد داد. وی افزود: کار در حال حاضر بسیار کم است. اگر او در این مواقع سخت به ما کمک نکند، ما غذا کافی نخواهیم داشت و گرسنه خواهیم ماند.

ترجمه: گلناز سادات غفاری