زمانی که پلیس رژیم صهیونیستی شنبه گذشته تلاش کرد تا بزرگراه اصلی بیت‌المقدس را در تلاش برای جلوگیری از رسیدن فلسطینیان از شهر ابو غوش برای اقامه نماز در مقدس‌ترین شب ماه رمضان مسدود کند، گزارش شد که اهالی بیت‌المقدس با ماشین‌های خود به آنها برای رسیدن به آنجا کمک کردند.
خشونت حاضر در بیت‌المقدس بخشی از نقشه سرکوب فلسطینیان در این شهر است. با این حال عقب‌نشینی در این زمان، تضعیف روحیه است.
به گزارش گروه بین‌الملل صبح ما، «زیاد القطان» نویسنده ساکن لندن و عضو شبکه سیاست فلسطین در یادداشتی در گاردین نوشت: به عنوان یک فلسطینی صحنه‌هایی که در وطنم رخ می‌دهد را در شبکه‌های اجتماعی تماشا می‌کنم و طیف وسیعی از احساسات من را از پا درآورده است. بااین‌همه محدودیت‌های خشونت‌آمیز توسط رژیم صهیونیستی در رابطه با حقوق و آزادی‌های اساسی فلسطین احساس درد و ناامیدی می‌کنم اما بااین‌وجود متوجه یک روحیه همبستگی در میان فلسطینیان شده‌ام که الهام‌بخش است.
چگونه به اینجا رسیدیم؟ طی هفته گذشته، هزاران فلسطینی برای اقامه نماز در محوطه مسجدالاقصی، یکی از مقدس‌ترین اماکن اسلامی در بیت‌المقدس شرقی که از سال ۱۹۶۷ توسط رژیم صهیونیستی اشغال شده است، جمع شده بودند. در کنار آنها ساکنان محله «شیخ جراح»، خانواده‌های فلسطینی که با حکم تخلیه روبرو هستند، ایستاده بودند که اشغالگران صهیونیست حمله کرده و آنان را مورد ضرب و شتم قرار دادند. به‌طوری‌که سازمان ملل متحد آن را به‌عنوان یک جنایت جنگی توصیف کرده است.
دیگر در طول شب در مسجدالاقصی عبادت‌کنندگان قرآن و دعا که در طی ماه رمضان مرسوم است تلاوت نمی‌کنند و به‌جای این امور دینی یک کارزار مجازات توسط اشغالگران ایجاد شده است. نیروهای رژیم صهیونیستی حملات خشونت آمیزی را به معترضان غیرمسلح آغاز کردند. در چهار روز گذشته مأموران این رژیم، دو بار به خود مسجد یورش بردند و با شلیک گلوله‌های پلاستیکی و گاز اشک‌آور به نمازگزاران داخل مسجد حمله کردند؛ آنچه که رسانه‌ها اغلب به‌اشتباه مجموعه‌ای از درگیری یا زدوخورد آن را توصیف کرده‌اند.
یورش به مسجدالاقصی پیش از راهپیمایی سالانه روز اورشلیم آغاز شد که طی آن هزاران اسرائیلی راست افراطی به‌قصد غارت به شهر قدیم می‌روند تا تسخیر قدس شرقی توسط دولت خود را جشن بگیرند. فلسطینیان محاصره شده علی‌رغم مواجهه با نیرویی‌های تا دندان مسلح صهیونیستی از ترک آنجا امتناع کردند. بنا به ادعای صهیونیست‌ها، درگذشته این مراسم با دعا در محوطه الاقصا به پایان می‌رسید. اما امسال در نتیجه اعتراضات، مسیر توسط مقامات تغییر کرد و باعث شد سازمان دهندگان کل آن را لغو کنند. این یک پیروزی کوچک و شاید فقط موقت برای فلسطینیان است اما بااین‌وجود یک پیروزی بسیار چشمگیر به‌حساب می‌آید که پیام روشنی به رژیم صهیونیستی و جهان می‌فرستد: ما اینجا را ترک نخواهیم کرد.
این حوادث بخشی از موج فزاینده‌ی اعتراضات شبانه است که در کل جوامع فلسطینی، چه در سرزمین مادری و چه در تبعید که با افزایش اخراج فلسطینیان از بیت‌المقدس توسط اسرائیل ایجاد شده، گسترش‌یافته است.
از سال ۱۹۶۷، رژیم صهیونیستی با مهندسی فعال، یک جمعیت اکثراً یهودی را در شهر باسیاست‌های غیرقانونی مستقر کرده است: برنامه استقرار؛ تخریب خانه‌ها؛ لغو حقوق اقامت فلسطینیان و اخراج اجباری از طریق روند قانونی مشکوک. اینها ادامه پاک‌سازی قومی است که به طور کلی در قدس غربی و فلسطین در سال ۱۹۴۸ صورت گرفت، هنگامی‌که بیش از ۷۰۰ هزار فلسطینی، از جمله خانواده خود من مجبور به ترک خانه‌های خود شدند.
این تلاش برای اخراج خانواده‌های فلسطینی از محله شیخ جراح، قراردادن موانع فلزی برای جلوگیری از تجمع فلسطینیان در شهر قدیمی و حملات گزارش شده به مسیحیان فلسطینی که در کلیسای مقبره مقدس به مناسبت عید پاک صورت گرفت، همه باید به‌عنوان بخشی از این برنامه گسترده برای سرکوب کردن فلسطینیان در بیت‌المقدس درک شود. عصیانی که اکنون در بیت‌المقدس در حال وقوع است تا رد کامل این سیاست آرام نخواهد گرفت.
زمانی که پلیس رژیم صهیونیستی شنبه گذشته تلاش کرد تا بزرگراه اصلی بیت‌المقدس را در تلاش برای جلوگیری از رسیدن فلسطینیان از شهر ابو غوش برای اقامه نماز در مقدس‌ترین شب ماه رمضان مسدود کند، گزارش شد که اهالی بیت‌المقدس با ماشین‌های خود به آنها برای رسیدن به آنجا کمک کردند.
این ممکن است آغاز یک خیزش سیاسی پایدار نباشد. حمله نظامی به غزه در روز دوشنبه که منجر به کشته‌شدن ۲۴ نفر از جمله ۹ کودک شد، این مسئله را ثابت می‌کند. واقعیت‌های اشغال متجاوزانه به این معنی است که برای فلسطینیان حفظ یک بسیج عمومی همچون گذشته، دشوار است. تصمیم ماه گذشته محمود عباس، رهبر تشکیلات خودگردان فلسطین برای به تعویق انداختن اولین انتخابات قانون‌گذاری فلسطین طی ۱۵ سال گذشته، نشان می‌دهد که آینده سیاسی چقدر نامشخص است. در واقع، این اعتراضات تا حدی تخلیه سرخوردگی و کینه از رهبری است که جنبش ملی را به زمین زده است.
با وجود این شرایط تیره‌وتار، فلسطینیان برای یک سری پیروزی‌های کوچک، جنگ سختی انجام داده‌اند: رفع موانع دروازه دمشق، به تعویق انداختن تخلیه شیخ جراح تا اطلاع ثانوی و تغییر مسیرهای روز اورشلیم. برای فلسطینیان در همه‌جا، لحظاتی این‌چنینی و به اشتراک گذاشتن مجدد آنها به‌صورت آنلاین، نمادی، شده است از مبارزه: حق بازگشت و زندگی در میهن با آزادی.