اختصاصی؛

اگر مدعی اسلام و مسلمانی هستیم، در وهله اول باید بدانیم که اسلام تهمت و افترا و دروغ را آفتی خطرناک در دین می داند و بر طبق روایات، حضرت علی(ع) فرمود: بزرگترین گناهان نزد خدا، زبان دروغگو است.

 

 

به گزارش صبح ما، اسماعیل کوثری از فرماندهان پیشین سپاه و نماینده فعلی مجلس اقلیت اخیرا در مصاحبه ای مدعی شده است که آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد در حصر نیستند و زندگی عادی خودشان را دارند؛ منتها از فعالیت سیاسی مطابق آنچه او قانون خوانده است، محروم هستند.

هرچند کوثری پیش تر نیز با زیر سوال بردن مدیریت دوران جنگ، افکار نه چندان منطقی و به دور از انصاف خود را به نمایش گذاشته بود، ولی به نظر می رسد که با اظهارنظرهای جدیدش، فصلی تازه از ابهامات درباره تعاریف قانونی حصر و مجازات رقم بخورد.

او با انکار حصر سه تن از شخصیت های انقلاب، مدعی زندگی عادی این اشخاص در اجتماع شده است. در حالی که محدودیت های بیشمار آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد باعث امراض و مشکلات زیادی برای آنها شده است.

به عنوان مثال در دهه گذشته، به دنبال درگذشت برخی نزدیکان و اقوام محصورین، آنها حتی از حضور در مراسم ختم منتسبین به خود نیز محروم بوده اند.

از سوی دیگر، حضور ماموران امنیتی در ورودی منازل آنها، شرایطی شبیه زندان را برای محصورین به وجود آورده است و کلیه تماس ها و تردد نزدیکان به منزل این بزرگان با هماهنگی ماموران امنیتی بوده است.

اگر آقای کوثری و همفکرانش مدعی زندگی عادی برای محصورین هستند، چرا خود چنین شیوه ای از زندگی را که بی شباهت به بدترین نوع زندانی شدن نیست، تجربه نمی کنند.

حصر خانگی آنهم به مدت ۶۰۰۰ روز، همانند حبس شدن در یک سلول انفرادی است با این تفاوت که دیوارها و اجسامی که اطراف فرد وجود دارند، آشنایند.

در کجای دنیا، سه تن از محبوبترین چهره های سیاسی را به صرف انتقاد از برخی سازوکارهای شائبه برانگیز در یک انتخابات به حبسی طویل المدت محکوم می کند و در خلال محروم ساختن آنها از حق دفاع، شدیدترین حملات و تهمت ها را نثارشان می کنند؟

اگر مدعی اسلام و مسلمانی هستیم، در وهله اول باید بدانیم که اسلام تهمت و افترا و دروغ را آفتی خطرناک در دین می داند و بر طبق روایات،
حضرت علی(ع) فرمود: بزرگترین گناهان نزد خدا، زبان دروغگو است.

رابطه دروغ و گناهان دیگر از این نظر است که انسان گناهکار هرگز نمی ‏تواند، راستگو باشد، چرا که راستگویی موجب رسوایی او است، و برای پوشاندن آثار گناه معمولا باید متوسل به دروغ شود. و به عبارت دیگر، دروغ انسان را در مقابل گناه آزاد می‏کند، و راستگویی محدود.