جامعه پزشکی یک بار دیگر در برابر سوال نحوه مشارکت در انتخابات قرار گرفته است. نحوه مشارکت هر چه باشد بر ضرورت اعتراض نمی‌توان تردید کرد. جامعه پزشکی چاره ای جز آن ندارد که برای فریاد کردن ضروریات سلامت که وجه مهم امنیت ملی ماست و مقابله با ذهنیات باطلی که تصور می‌کند مصالح تخصصی مثل سلامت را هم می‌تواند از بالا وبدون مشارکت مجامع پزشکی تشخیص و دستور بدهد هر چه در توان دارد انجام دهد و بکوشد سازمان ها و نهاد های مستقل خود را داشته باشد و از این روست که ابتدا باید از نهادهای قانونی موجود- تا زمانی که مورد هجوم قرار نگرفته اند- حد اکثر استفاده را بکند.
بابک زمانی نوشت: ردصلاحیت بخش مهمی از کاندیداهای عضویت در هیات مدیره های سازمان نظام پزشکی کشور از یک سو نشانگر آن است که تحدید و تحقیر نهادهای مدنی محدود به ریاست جمهوری نبوده و یک برنامه عمومی و سیاست دگرِ کشتیبان است از سوی دیگر چالش بزرگ دیگری پیش پای حامعه پزشکی قرار می‌دهد. این جامعه که تجربه سیاسی چندانی ندارد یکباره دربرابر تصمیم مهمی قرار می‌گیرد که اعتراض کند یا رد صلاحیتش را بپذیرد در انتخابات شرکت کند یا قیدش را بزند. و هرکس از ظن خود به آن پاسخ می‌دهد.
پاسخ هایی متفاوت که در غیاب توصیه های عملی مجامع رسمی برای نحوه برخورد با این مسئله ممکن است نیروهای جامعه مدنی را در تقابل با یکدیگر بفرساید و در نهایت نقش میدان مینی را بازی می‌کند که تنها قرار است از دسترسی شما به قلعه مشکلات اصلی جلوگیری کند.بی تردید این سیاست محدود به سازمان نظام پزشکی نخواهد ماند و سایر نهادهای مدنی انتخابی و نیمه انتخابی را هم نشانه خواهد گرفت.
از همین روست که اعتراص به این تحدید نه تنها وظیفه اخلاقی تک تک افراد و انجمن ها و تشکل های جامعه پزشکی است بلکه جامعه مدنی و بخش های باقیمانده آن هم باید اعتراض به آن را نه دفاع از جامعه پزشکی که دفاع از امروز و فردای خود تلقی کنند.
در سال های اخیر به انحا مختلف از اهمیت و جایگاه سازمان نظام پزشکی کشور به طور روز افزون کاسته شد و نقش آن تنها به صدور بیانیه های ارشادی تقلیل یافته بود و نه تنها در تصمیم گیری های مدیریتی به بازی گرفته نمیشد از طریق منشا اصلی قدرت خود یعنی جامعه پزشکی هم قدرتی اعمال نمی‌کرد یا پذیرفته بود نباید اعمال کند.باور کردنی نیست اما رئیس سازمان نظام پزشکی عضو ستاد ملی کرونا هم نبود. مسئولین اتاق های فکر این ستادها پزشکان منفردی هستند که به جای ارتباطات تشکیلاتی با این سازمان و انجمن ها تمایلات سیاسی تعیین کننده ای دارند. از همین رو اقبال به حضور در هیت مدیره های سازمان هرروز کمتر و کمتر میشد.اما باکمال تعجب معلوم شد اکثر افراد مستقل و شناخته شده ای هم که با تردید خود و اصرار دیگران کاندید شده بودند رد صلاحیت شده اند.
جامعه پزشکی یک بار دیگر در برابر سوال نحوه مشارکت در انتخابات قرار گرفته است. نحوه مشارکت هر چه باشد بر ضرورت اعتراض نمی‌توان تردید کرد. جامعه پزشکی چاره ای جز آن ندارد که برای فریاد کردن ضروریات سلامت که وجه مهم امنیت ملی ماست و مقابله با ذهنیات باطلی که تصور می‌کند مصالح تخصصی مثل سلامت را هم می‌تواند از بالا وبدون مشارکت مجامع پزشکی تشخیص و دستور بدهد هر چه در توان دارد انجام دهد و بکوشد سازمان ها و نهاد های مستقل خود را داشته باشد و از این روست که ابتدا باید از نهادهای قانونی موجود- تا زمانی که مورد هجوم قرار نگرفته اند- حد اکثر استفاده را بکند.
نهادهایی مثل مجمع انجمن ها و حتی انجمن های علمی. تجربیات اخیر نشان داده است که این نهاد ها هم چاره ای ندارند جز آنکه از صدور بیانیه و ارشاد مسئولین فراتر رفته دست به اقدامات عملی بزنند ودر خواست هایی روشن پیش پای آحاد جامعه پزشکی بگذارند.
منبع: شرق