امام خمینی ورود نیروهای مسلح به بازیهای سیاسی و رقابتهای قدرت را «بر خلاف مصالح اسلام و کشور» میداند که پیامد آن این است که «بی اشکال به تباهی کشیده میشوند.» و از همان قدم اول باید با آن مخالفت کرد، اما نمایندگان مجلس در جلسه علنی یکشنبه ۳۰ آذر ۹۹ با پیشنهاد ممنوعیت ثبت نام نظامیان برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری مخالفت کردند!
امام خمینی ورود نیروهای مسلح به بازیهای سیاسی و رقابتهای قدرت را «بر خلاف مصالح اسلام و کشور» میداند که پیامد آن این است که «بی اشکال به تباهی کشیده میشوند.» و از همان قدم اول باید با آن مخالفت کرد، اما نمایندگان مجلس در جلسه علنی یکشنبه ۳۰ آذر ۹۹ با پیشنهاد ممنوعیت ثبت نام نظامیان برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری مخالفت کردند! گرچه نهضت امام خمینی و نهایتاً انقلاب اسلامی ایران قطعه ای از وقایع و اتفاقات مرتبط به هم از تاریخ معاصر این مرز و بوم بوده، اما در این میان نقش بی همتا و تعیین کننده امام خمینی و اندیشه و افکار و رهبری و رفتار ایشان در همه مراحل و مقاطع آن انکارناپذیر است. او با هوشمندی و آگاهی های لازم سیاسی ـ اجتماعی و ویژگیها و صلاحیتهای شخصیتی، از جایگاه یک عالم دینی و رهبری مذهبی علیه استبداد و استعمار و سلب حق تعیین سرنوشت ملت و سلطه قدرتهای مداخله گر خارجی، قیام کرد و با آگاه و منسجم کردن ملت، آن اتفاق بزرگ را در این سرزمین رقم زد و انقلاب اسلامی به تأسیس نظام جمهوری اسلامی منتهی گردید حضرت امام همه خیرخواهی و نصایح خود را؛ به ویژه در وصیت نامه سیاسی ـ الهی خود، به محضر ملت ایران ـ نسل حاضر و نسل های آینده ـ تقدیم کرد. یکی از بندهای مهم وصیت نامه امام خمینی-بند ل- درباره عدم مداخله نیروهای مسلح در مناسبات قدرت و رقابتهای سیاسی میباشد. ایشان در این رابطه با دقت هرچه تمام تر همه منافذ و روزنه ها را مسدود کرده و هشدار و انذار خود را بیان کرده است:
«وصیت اکید من به قوای مسلح آن است که همانطور که از مقررات نظام، عدم دخول نظامی در احزاب و گروهها و جبهه ها است، به آن عمل نمایند، و قوای مسلح مطلقاً چه نظامی و انتظامی و پاسدار و بسیج و غیر اینها، در هیچ حزب و گروهی وارد نشده و خود را از بازیهای سیاسی دور نگه دارند. در این صورت میتوانند قدرت نظامی خود را حفظ و از اختلافات درون گروهی مصون باشند.» خوانند گرامی می‌بیند که حضرت امام به نام بردن اسامی متعدد نظامیان اکتفا نکرده بلکه اولاً قید «قوای مسلح مطلقاً» را آورده، سپس در توضیح آن گفته «چه نظامی و چه انتظامی و پاسدار و بسیجی» و به این اطلاق و تفصیل بسنده نکرده و تعبیر «و غیر اینها» را افزوده که اگر مثلاً در آینده واحدی و نیرویی با نام و عنوان دیگری تشکیل شود، مشمول این نهی شدید بوده باشد. این نکته هم قابل توجه است که ایشان اصل این نهی و پرهیز را یک رویه عقلائیه میداند که جزء مقررات ثابت نهادهای نظامی میباشد، «همانطور که از مقررات نظام، عدم دخول نظامی در احزاب و گروهها و جبهه ها است…». نهایت خیرخواهی و «رهبری و هدایت» امام در این مسئله خطیر و خطرخیز در ادامه خود را نشان میدهد که ایشان به همین نهی روشن بسنده نکرده، بلکه به اشخاص و نهادهای مسئول متعددی دستور میدهد که اگر چنین «انحرافی» رُخ داد، از آن جلوگیری کنند:
«بر فرماندهان لازم است که افراد تحت فرمان خود را از ورود دراحزاب منع نمایند. و چون انقلاب از همه ملت و حفظ آن بر همگان است، دولت و ملت و شورای دفاع و مجلس شورای اسلامی وظیفه شرعی و میهنی آنان است که اگر قوای مسلح، چه فرماندهان و طبقات بالا و چه طبقات بعد، بر خلاف مصالح اسلام و کشور بخواهند عملی انجام دهند یا در احزاب وارد شوند که- بی‌اشکال به تباهی کشیده میشوند- و یا در بازیهای سیاسی وارد شوند، از قدم اول با آن مخالفت کنند. و بر رهبر و شورای رهبری است که با قاطعیت از این امر جلوگیری نماید تا کشور از آسیب در امان باشد».( صحیفه امام، ج۲۱، ص: ۴۳۳)
ملاحظه میفرمایید که امام اولاً بر «فرماندهان» لازم میداند که افراد تحت فرمان خود را از این انحراف باز بدارند، اما اگر آنها کوتاهی کردند و این انحراف رُخ داد، ایشان «دولت و ملت و شورای دفاع و مجلس شورای اسلامی» را مکلّف میداند که طبق وظیفه شرعی و میهنی جلوی این تخلف زیانبار را بگیرند، چرا که «انقلاب از همه ملت و حفظ آن بر همگان است». حضرت امام ورود نیروهای مسلح به بازیهای سیاسی و رقابتهای قدرت را «بر خلاف مصالح اسلام و کشور» میداند که پیامد آن این است که «بی اشکال به تباهی کشیده میشوند.» و از همان قدم اول باید با آن مخالفت کرد.
ایشان در پایان و برای اتقان افزون تر فرمان میدهد که اگر قوای مسلح تخلف کردند و برخلاف وظایف ذاتی خود در بازیهای سیاسی و رقابتهای احزاب و گروهها وارد شدند، «بر رهبر و شورای رهبری است که با قاطعیت از این امر جلوگیری نمایند تا کشور از آسیب در امان باشد.» بنابراین، اگر قوای مسلح در مناسبات سیاسی و رقابتهای قدرت وارد شوند و از فرماندهان تا رهبر و شورای رهبری و دیگر ارکان و نهادها جلوی آنها را نگرفتند، کشور از آسیب در امان نخواهد ماند.
«نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی یکشنبه ۳۰ آذر ماه در ادامه بررسی طرح اصلاح قانون انتخابات ریاست جمهوری با پیشنهاد ممنوعیت ثبت نام نظامیان برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری مخالفت کردند.»(روزنامه جمهوری اسلامی، دوشنبه ۱/۱۰/۹۹، ص ۷) آیا مجلس در این موضع گیری خود به دستور صریح امام در وصیت نامه سیاسی ـ الهی او عمل کرد و بدان پایبند بوده است؟! خوانندگان گرامی اندیشه روشن و عقلی و عقلایی را در یک کفه ترازو قرار دهند و نظر مجلس یازدهم را که در فکر پختن آشی برای انتخابات ۱۴۰۰ میباشد! درکفه دیگر ترازو قرار دهند و خود قضاوت کنند!
منبع: جماران