درخواست‌های لفظی چین برای «راه‌حل مسالمت‌آمیز» جنگ روسیه در اوکراین احتمالاً در گوش‌های ناشنوا قرار خواهد گرفت و زمینه را برای رهبری گوشه‌نشین کره شمالی فراهم می‌کند تا به بهره‌برداری از نظم بین‌المللی لیبرال قطبی شده ادامه دهد.
به گزارش گروه بین‌الملل صبح ما به نقل از تلگراف، با دیدار ولادیمیر پوتین و شی جین پینگ در مسکو و عادی‌سازی روابط ایران با عربستان سعودی، غفلت کردن از دیگر مخالف بزرگ نظم غربی کار درستی نیست. البته احمقانه هم است. هفته گذشته شاهد پرتاب یک موشک بالستیک قاره پیما، توسط کره شمالی در حالی که این کشور به توسعه قابلیت‌های هسته‌ای خود ادامه می‌دهد، بودیم.
زمان این پرتاب‌ها تصادفی نبود. پیونگ‌یانگ عادت دارد از محیط امنیتی خارجی به نفع خود استفاده کند و اقدام هفته گذشته در زمانی انجام شد که شورای امنیت سازمان ملل متحد در ناتوان‌ترین و متفرق‌ترین حالت خود از زمان تأسیس به سر می‌برد.
با نگاه جهانی به مسکو و پکن، دو عضو دائمی شورای امنیت که دارای حق وتو هستند، به دنبال سالگرد تهاجم روسیه به اوکراین، دوستی‌های اولیه جنگ سرد در حال احیا شدن هستند. زمان‌ایده‌آلی برای کره شمالی برای انجام هفتمین آزمایش هسته‌ای مورد نظر و ر‌هایی از تحریم‌ها است.
ممکن است پیونگ‌یانگ هنوز نخواهد شراکت رسمی با حامیان جنگ سرد خود ایجاد کند، اما در موقعیتی قرار گرفته است که هم مسکو و هم پکن مایلند از آن در برابر عواقب اقداماتش محافظت کنند. تسلیحات کره شمالی گروه واگنر روسی را درعملیات اوکراینی خود حفظ می‌کند و چین می‌خواهد ثبات را در شبه جزیره کره تضمین کند؛ هردو به پیونگ‌یانگ در فرار از هرگونه تحریمی که ممکن است صورت گیرد، کمک خواهند کرد.
چشم انداز کره شمالی برای توسعه هسته‌ای مؤثر یکی از مواردی است که باید غرب نگرانش باشد. در حالی که توجه زیادی به برنامه هسته‌ای ایران شده است، تلاش‌های مداوم پیونگ‌یانگ برای بهبود زرادخانه خود یک حقیقت اساسی را برجسته می‌کند: با درهم شکستن نظم بین‌المللی، کشور‌های بیشتری مایل به دستیابی به تسلیحات هسته‌ای هستند. در نظر گرفتن یک بازدارنده هسته‌ای مستقل توسط برخی رهبران کره جنوبی گویای این احتمال است.
چشم انداز هسته‌ای کره جنوبی مسأله‌ای است که دهه هاست تحلیلگران را به خود مشغول کرده است. سئول نه تنها برای واشنگتن بلکه برای لندن متحد ارزشمندی است. تأمین ثبات در شبه جزیره کره به گسترش بیشتر تسلیحات هسته‌ای نیاز ندارد، بلکه به تقویت پیوند‌های موجود نیاز دارد. این موضوع با وقایع دیگری که حتی در زمانی که موشک کره شمالی در آب‌های خارج از منطقه اقتصادی انحصاری ژاپن سقوط کرد، مورد اهمیت قرار گرفت. نخست وزیر ژاپن با غلبه بر چندین دهه تنش، برای اولین بار پس از ۱۲ سال با همتای کره جنوبی خود در توکیو ملاقات کرد، در حالی که ارتش سئول رزمایش مشترک با متحدان آمریکایی خود را برگزار کرد.
یک اجلاس نمی‌تواند مسائل چند دهه گذشته را حل کند، اما این نشست درسی را برای بریتانیا و متحدانش برجسته کرد. اکنون زمان اتحاد است نه تفرقه. نیاز به تقویت امنیت منطقه‌ای در شرق آسیا، به ویژه در نبود یک نهاد دفاع جمعی به سبک ناتو، هرگز تا این حد فوری نبوده است.
در حال حاضر سازمان‌هایی وجود دارند که ژاپن و کره جنوبی می‌توانند به متحدان ما ملحق شوند. سئول تمایل خود را برای تبدیل شدن به عضویت کامل در گفتگوی چهارجانبه امنیتی بین استرالیا، هند، ژاپن و ایالات متحده ابراز کرده است و ژاپن یک عضو جدید ارزشمند برای پیمان امنیتی Aukus آکوس (یک پیمان امنیتی سه جانبه بین استرالیا، ایالات متحده و بریتانیا است) خواهد بود. پیشنهاد کمک بریتانیا به ایتالیا و ژاپن در توسعه نسل بعدی جت‌های جنگنده می‌تواند به نیرو‌های دریایی کره جنوبی نیز تعمیم یابد.
بریتانیا به طور منحصربه‌فردی برای ایفای نقش رهبری در این تحولات قرار دارد. ما نمی‌توانیم به سادگی شاهد حرکت فن‌آوری هسته‌ای کره شمالی به سمت قابلیت‌های جدید باشیم، حتی اگر کلاهک‌ها به جای لندن، توکیو و واشنگتن را هدف قرار دهند.
در سال گذشته، پیونگ‌یانگ رکورد پرتاب بیش از ۷۰ موشک را به ثبت رساند. حتی ترکیبی اهریمنی از یک بیماری همه گیر جهانی، بسته شدن مرز‌ها و ویرانی اقتصادی ناشی از آن نمی‌تواند جاه طلبی‌های هسته‌ای آن را منحرف کند. اکنون که جهان در بی‌نظمی قرار دارد، کیم جونگ اون‌امیدوار است که توجه جهانی معطوف به او نشود.
درخواست‌های لفظی چین برای «راه‌حل مسالمت‌آمیز» جنگ روسیه در اوکراین احتمالاً در گوش‌های ناشنوا قرار خواهد گرفت و زمینه را برای رهبری گوشه‌نشین کره شمالی فراهم می‌کند تا به بهره‌برداری از نظم بین‌المللی لیبرال قطبی شده ادامه دهد.
بریتانیا باید کره شمالی را جدی بگیرد. ما باید واقع بین باشیم. در حالی که ما نمی‌توانیم کره شمالی را به تنهایی خلع سلاح هسته‌ای کنیم، می‌توانیم حمایت خود را از متحدان شرقی خود، کره جنوبی و ژاپن، در برابر همسایه هسته‌ای که به طور فزاینده‌ای بی‌ملاحظه می‌شود، تقویت کنیم.
ترجمه: گلناز سادات غفاری