حالا که زینا برای روز عروسیاش آماده میشود، با افسردگی و اضطراب دستوپنجه نرم میکند. اما هیچ راهی برای او وجود ندارد.

به گزارش گروه بینالملل صبح ما به نقل از گاردین، شش هفته است که طالبان درهای تحصیل دختران را در سراسر افغانستان بسته و آخرین بارقههای امید «زینا» برای آیندهاش از بین رفته است.
اکنون زندگی متفاوت دیگری برای این دختر ۲۰ساله در پیش است، زندگی پر از مشقتهای خانگی، کسالت و گوشهنشینی که او قدرت تغییر آن را ندارد.
از زمانی که طالبان در اوت ۲۰۲۱ کنترل کشور را به دست گرفت، زینا موفق شد خانواده هراسان خود را متقاعد کند که اجازه دهند او در دانشگاه بماند و به تحصیلش ادامه دهد. او بر این باور بود که بهنوعی راهی برای پایان تحصیلاتش و رسیدن به رؤیای خود برای گرفتن مدرک کارشناسی ارشد در رشته پزشکی پیدا خواهد کرد. این رؤیا اکنون به پایان رسیده است.
او میگوید: وقتی دانشگاهها توسط طالبان بسته شدند، پدرم به من گفت که دیگر نمیتواند این خواری را تحمل کند. او مجبور بود مرا به ازدواج کسی درآورد. اگر دانشگاه تعطیل نمیشد، این اتفاق نمیافتاد. میخواستم تحصیلاتم را تمام کنم و بتوانم چیزی از زندگیام برای خودم و خانوادهام بسازم، اما همه این رؤیاها به جایی نرسیدند.
او میگوید: وقتی دانشگاهها توسط طالبان بسته شدند، پدرم به من گفت که دیگر نمیتواند این خواری را تحمل کند. او مجبور بود مرا به ازدواج کسی درآورد. اگر دانشگاه تعطیل نمیشد، این اتفاق نمیافتاد. میخواستم تحصیلاتم را تمام کنم و بتوانم چیزی از زندگیام برای خودم و خانوادهام بسازم، اما همه این رؤیاها به جایی نرسیدند.
تمام زندگی زینا با جنگ و خشونت تعریف شده است. او که در ولایت بادغیس به دنیا آمده، سه سال پیش خانوادهاش برای فرار از خشونتها و جنگهای روزافزون بین طالبان و نیروهای دولت سابق افغانستان آواره هرات شدند.
زندگی بهعنوان پناهنده برای خانواده زینا سخت بوده است. زینا به دلیل بدهی و فقری که با آن روبهرو بودند، با فشار پدرش برای ازدواجکردن مواجه شده بود. اکنون، تنها باگذشت چند هفته از تعطیلی تمام مدارس متوسطه و دانشگاههای دخترانه، ازدواج زینا ترتیب داده شده است.
پدرش بیشتر جهیزیه او را که ۲۰۰ هزار افغانی بوده را خرج کرده است و از ۱۵۰ هزار افغانی آن برای پرداخت قرضهای خود استفاده کرده است.
حالا که زینا برای روز عروسیاش آماده میشود، با افسردگی و اضطراب دستوپنجه نرم میکند. اما هیچ راهی برای او وجود ندارد.
او میگوید: من در گرداب سرنوشت گیرکردهام. هیچ راه فراری نیست.
از زمان ممنوعیت تحصیل، گزارشهای مربوط به ازدواج اجباری دانشآموزان دختر و دانشجویان در سراسر کشور افزایشیافته است.
در دسامبر ۲۰۲۱، با فرمان «ملا هیبت الله آخوندزاده»، رهبر طالبان ازدواج اجباری غیرقانونی اعلام شد و رضایت زنان برای ازدواج الزامی شد.
بااینحال، یک دادستان دولت سابق افغانستان که به دلایل امنیتی نخواست نامش فاش شود، میگوید که این امر اجرا نمیشود و از زمانی که طالبان به حق تحصیل دختران تجاوز کردند، تعداد ازدواجهای اجباری افزایش چشمگیری داشته است.
ما شاهد ازدواجهای اجباری در ولایات و کابل هستیم. وضعیت بسیار وخیم اقتصادی در سراسر کشور باعث میشود که دختران بیشتری با تصمیم خانواده خود ازدواج کنند. در دولت قبل که دختران در مدرسه و دانشگاه درس میخواندند، میزان ازدواجهای اجباری کاهشیافته بود. اکنون این مسئله دوباره در حال افزایش است.
مژگان احمدی*(نام تغییریافته)، ۱۸ساله، دانشآموز کلاس هفتم در ولسوالی شیدایی هرات قبل از تصرف طالبان بود. پس از بستهشدن مدارس، پدرش پیشنهاد ۷۰۰ هزار افغانی را برای ازدواج دخترش با مرد محلی که بهعنوان حفار چاه کار میکرد، پذیرفت.
مژگان میگوید که اوایل امیدوار بود اگر طالبان محدودیتها را کاهش دهند، شوهر آیندهاش از آرزویش برای پایان تحصیل حمایت کند، اما او نپذیرفت.
او میگوید: آنقدر به خانوادهام التماس کردم که اجازه دادند به مدرسه بروم، اما به گفته نامزدم، دختر اصلاً نباید درس بخواند. او باید همیشه در خانه و مراقب خانواده و فرزندانش باشد.
سال گذشته، گزارش عفو بینالملل با عنوان مرگ در حرکت آهسته: زنان و دختران تحت حکومت طالبان، نشان داد که به نظر میرسد نرخ ازدواج کودکان، ازدواج زودهنگام و اجباری در افغانستان تحت حاکمیت طالبان افزایشیافته است؛ زیرا این گروه شبهنظامی به طور روشمند حقوق، اقتصاد و استقلال زنان در سراسر کشور را از بین میبرد.
ترجمه: گلناز سادات غفاری