نامه‌ای که در ادامه می‌آید از مجتبی مجتهدی عضو هیات علمی دانشکده ریاضی، آمار و کامپیوتر دانشکدگان علوم است.
نامه‌ای که در ادامه می‌آید از مجتبی مجتهدی عضو هیات علمی دانشکده ریاضی، آمار و کامپیوتر دانشکدگان علوم است. او این یادداشت را در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرده و بازنشر آن را بلامانع دانسته است.
دکتر مجتهدی در یادداشت فوق، به توضیح مختصر اتفاقاتی که برایش افتاده است می‌پردازد.
انجمن اسلامی دانشجویان دانشکدگان علوم، ظلمی را که بر این استاد دانشگاه رفته است؛ محکوم می‌کند و خواهان اعاده حق ایشان است و از دیگر دانشجویان، اساتید و کارکنان دانشکدگان علوم می‌خواهد که نسبت به این اجحاف سکوت نکنند.
متن اصلی نامه:
استادیار دانشگاه تهران هستم و حقوق این ماه و دست‌کم دو نفر از همکاران دانشکده را بلوکه کرده‌اند. در فیش حقوقی آمده “عدم انجام تعهدات”.
در ادامه شرحی مختصر از آن‌چه بر من در ترم جاری گذشت را برای دانشجویان و همکاران می‌نویسم.
بعد از قتل مهسا امینی و اعتراضات دامنه‌دار بعد از آن، دانشجویان شروع به حرکات اعتراضی کردند که اعتصاب و عدم حضور در کلاس درس یکی از آن‌ها بود. وجدان دانشجویان نمی‌توانست بپذیرد که هم‌کلاسی‌های‌شان پشت درهای دانشگاه و برخی پشت میله‌های زندان باشند و آن‌ها در کلاس درس حاضر شوند در این میان دانشگاه چه کرد؟ برخی همکاران گفتند برای صلاح دانشجویان و جلوگیری از دستگیری بیشتر آن‌ها بهتر است دانشجویان را ترغیب (بلکه وادار) به حضور در کلاس درس کرد. ابزارهای پیشنهادی هم حضور و غیاب و یا دست‌کم ترساندن دانشجویان از نمره دروس بود. خانم زهرا رضایی قهرودی، معاون آموزشی دانشکده، مهم‌ترین درخواستش از من صریحا این بود که به نحوی دانشجویان را از بابت عدم حضور در کلاس بترسانم. طبیعتا زیر بار هیچ‌کدام از این درخواست‌ها که خارج از چارچوب‌های حرفه‌ایم بود نرفتم. دانشجویانی که با من درس گذارنده‌اند می‌دانند که من هرگز در کلاس‌های درسم حضور و غیاب نکرده‌ام و برای عدم حضور دانشجو در کلاس جریمه‌ای در نظر نگرفتم.
رئیس دانشکدگان علوم، آقای وحید نیکنام، یک‌بار من را به حضور خواست و تلویحا من را تهدید به عدم تمدید قرارداد و ممنوع‌الخروجی کرد.
احتمالا دلیل تهدید ممنوع‌الخروجی هم این بود که در اردیبهشت ۱۴۰۱ درخواست ماموریت پژوهشی یک‌ساله برای کشور بلژیک داده بودم و الان هم دو سه روز است که در ماموریت پژوهشی هستم. البته این ماموریت پژوهشی در شورای تحصیلات تکمیلی دانشکده به تاریخ ۱۵ شهریور ۱۴۰۱ مورد موافقت قرار گرفت. اما بعد از این وقایع، رئیس دانشکده آقای رضا عامری، بدون اطلاع قبلی در شورای ارزیابی و نظارت بر ماموریت‌های پژوهشی، با سفر من شخصا مخالفت کرد.