آسوشیتدپرس و سریال خط مقدم پی بی اس که از منابع مختلف تهیه شده است، به طور مستقل بیش از ۴۰ حمله روسیه به تأسیسات برق، گرما، آب و مخابرات اوکراین را از فوریه به بعد مستند کرده‌اند.
به گزارش گروه بین‌الملل صبح ما به نقل از آسوشیتدپرس، «ویلدانا موتولیچ» با دو فرزند خردسال خود و عمو زادهای سن دار ترش در آپارتمانش در هم می‌لولیدند. آنها هیچ گرما، برق و آب لوله‌کشی نداشتند؛ زیرا گلوله‌های توپخانه سقف ساختمان آنها را سوراخ کرده و تقریباً جان آنها را گرفته بود.
موتولیچ با روغن‌موتور کارکرده، آب و یک‌بند کفش برای فتیله یک چراغ ساخته بود. او روی آتشی که با سوختن تاب، اثاثیه، کفش یا لباس به پا می‌شد، آشپزی می‌کرد. او کشف کرد بود که یک قاشق پلاستیکی وقتی آتش می‌گیرد، به‌عنوان یک چراغ‌قوه موقتی کار می‌کند. ورق‌های پلاستیکی که پنجره‌های منفجر شده را پوشانده‌اند، محافظی ضعیفی در برابر سرمای تلخ بودند. او اخبار جهان را از همسایه‌اش که رادیویی را با باتری ماشین راه انداخته بود، می‌شنید.
موتولیچ ۷۰ساله، از طریق یک مترجم گفت: برق بلافاصله از کار افتاد. هر چیزی که در فریزرهایمان داشتیم، ذوب شد. تمام آنها اندوخته‌هایمان بود.
برای موتولیچ، اینها خاطراتی از سه دهه پیش، زمانی که صرب‌های بوسنی سارایوو را محاصره کردند و هزاران تلفات غیرنظامی به بار آوردند، است. اما همه چیز دوباره در اوکراین در حال تکرار است. نیروهای مسلح روسیه با فرارسیدن هوای زمستانی، نیروی آتش خود را به سمت زیرساخت‌های انرژی اوکراین هدف گرفته‌اند.
«ولودیمیر زلنسکی»، رئیس‌جمهور اوکراین که روسیه را به تروریسم انرژی متهم کرده است، اوایل این هفته گفت که حدود ۹ میلیون نفر بدون برق هستند. «آندری کوستین»، دادستان کل کشور، به آسوشیتدپرس گفت که هدف قراردادن عمدی روسیه بر تأسیسات ضروری اوکراین یکی دیگر از موارد اقدام نسل‌کشی، فجیع‌ترین جنایات جنگی است.
کوستین در بیانیه‌ای گفت: ما متقاعد شده‌ایم که جنایاتی که روسیه در اوکراین مرتکب می‌شود، همه نشانه‌های نسل‌کشی را دارد. دولت متجاوز در حال مسلح‌سازی زمستان است و اوکراینی‌ها را از نیاز اولیه – برق، آب و گرمایش محروم می‌کند.
ایجاد رنج برای غیرنظامیان و کشتن آنها به‌عنوان راهی برای وادارکردن دولت آنها به تسلیم‌شدن، استراتژی جدیدی در زمان جنگ نیست. اما تا حدودی این کار مستعد شکست است. خانواده‌ها، همسایگان و کل جوامع با هم متحد می‌شوند، همفکری و مقاومت می‌کنند. همان گونه که در سارایوو انجام شد. همان‌طور که بریتانیا در ۸۰ سال پیش زمانی که این کشور جزیره‌ای حاضر نشد تحت حملات آلمان نازی قرار بگیرد، انجام شد.
«برونو ترترایس»، مشاور ژئوپلیتیک در انستیتو مونتاین، اندیشکده‌ای مستقر در پاریس، گفت: توانایی یک جمعیت مدرن برای زنده‌ماندن تحت‌فشار و تهاجم به دلیل تمایل به ادامه حیات، گاهی دست‌کم گرفته می‌شود. اوکراینی‌ها همان عزم و نبوغ را نشان می‌دهند.
آپارتمان «لاریسا شوتسووا» در شهر خرسون برق و آبش قطع شده بود. اما هنوز گاز کمی برای اجاق در آشپزخانه وجود داشت. او و همسرش با دو آجر مقاوم در برابر آتش و توصیه‌های یکی از دوستان خانواده‌اش توانستند دمای خانه خود را بدون محدودشدن در آشپزخانه قابل‌تحمل نگه دارند.
آنها یک آجر را مستقیماً روی یکی از چهار شعله اجاق‌گاز می‌گذاشتند، سه شعله دیگر را با دیگ‌های بزرگ و یک کتری
می‌پوشاندند. وقتی آجر به‌اندازه کافی داغ می‌شد، آن را بااحتیاط به داخل اتاق نشیمن می‌بردند و روی یک بخاری متعلق به دوران شوروی که دیگر کار نمی‌کرد، قرار می‌دادند. شوتسووا، شوهرش و دو پسرش که یکی از آنها ۳ساله داشت، دور آجری که گرمای آن تنها ۳۰ دقیقه دوام می‌آورد، جمع می‌شدند.
شوتسووا گفت: ما از این روش برای گرم‌کردن اتاق استفاده می‌کنیم. قبل از آن ما فقط یخ می‌زدیم.
آسوشیتدپرس و سریال خط مقدم پی بی اس که از منابع مختلف تهیه شده است، به طور مستقل بیش از ۴۰ حمله روسیه به تأسیسات برق، گرما، آب و مخابرات اوکراین را از فوریه به بعد مستند کرده‌اند.
وسعت مسیر تخریب روسیه به یک منطقه از اوکراین محدود نمی‌شود. بر اساس تجزیه‌وتحلیل داده‌های آسوشیتدپرس، روسیه از شرق به غرب، حملات موشکی و پهپادی را باهدف واردکردن حداکثر آسیب به زیرساخت‌های انرژی اوکراین با افزایش شدید حملات از ماه سپتامبر آغاز کرده است.
حملات مکرر باعث شده است که اوکراینی‌ها به خاموشی روزانه برای جلوگیری از تحمیل بار اضافی بیش از حد به سیستم با ادامه کاهش دما عادت کنند.
«جو بایدن»، رئیس‌جمهور آمریکا هفته گذشته در کنفرانس خبری مشترک با زلنسکی در کاخ سفید گفت: ما باید در مورد آنچه روسیه انجام می‌دهد، شفاف باشیم. روسیه به طور هدفمند به زیرساخت‌های حیاتی اوکراین حمله می‌کند و سیستم‌هایی را که در سردترین و تاریک‌ترین فصل سال برای مردم اوکراین گرما و نور فراهم می‌کنند، از بین می‌برد.
روسیه هیچ نشانه‌ای از کاهش سرعت حملات خود به شبکه انرژی اوکراین نشان نمی‌دهد. «ولادیمیر پوتین»، رئیس‌جمهور روسیه گفت که موج حملات پاسخی به انفجار کامیون بمب‌گذاری شده در ۸ اکتبر روی پلی است که سرزمین اصلی روسیه را به شبه‌جزیره کریمه متصل می‌کند، است.
سازمان بهداشت جهانی تخمین زده است که ۲ تا ۳ میلیون اوکراینی در زمستان امسال خانه‌های خود را به دنبال گرما و امنیت ترک خواهند کرد.
«مری الن اوکانل»، استاد حقوق و کارشناس حقوق بین‌الملل از دانشگاه نوتردام، گفت: این کاملاً درست است که ایجاد وحشت در مردم غیرنظامی، ازبین‌بردن روحیه آنها، و وادارکردن آنها به درخواست رهبران خود برای تسلیم‌شدن، نوعی ضرورت نظامی نیست. حتی اگر به یک هدف نظامی حمله می‌کنید، اگر هدف از انجام این کار ترساندن غیرنظامیان باشد، مرتکب جنایت جنگی شده‌اید.
به گفته کوستین، از زمان آغاز تهاجم روسیه در فوریه، مسکو ۱۶۸ حمله موشکی به زیرساخت‌های انرژی اوکراین انجام داده است که نزدیک به ۸۰ درصد از حملات در ماه‌های اکتبر، نوامبر و دسامبر رخ‌داده است. شرکت نفت و گاز دولتی اوکراین در اوایل ماه جاری گزارش داد که بیش از ۳۵۰ تأسیسات و ۴۵۰ کیلومتر خط لوله گاز این کشور آسیب‌دیده است.
ولودیمیر کودریتسکی، مدیرعامل شرکت برق دولتی اوکراین، به آسوشیتدپرس گفت: روسیه شبکه برق اوکراین را هدف اصلی خود قرارداد، زیرا این ساده‌ترین راه برای برهم‌زدن تمدن و ایجاد فاجعه انسانی است. او گفت که بدون برق، تأسیسات اساسی و سایر بخش‌های زیرساختی حیاتی، مانند ارتباطات و مراقبت‌های بهداشتی فلج شده‌اند. وی افزود هیچ اپراتور سیستم انتقال در جهان هرگز با این مقیاس وسیع تخریب مواجه نشده است.
شرکت برق دولتی اوکراین در فیس‌بوک توضیح داده است که چگونه صدها نفر از تکنسین‌ها و متخصصان خود برای بازگرداندن برق در صورت قطع اعزام می‌شوند. گلوله‌باران روسیه در اوایل ماه دسامبر برق بسیاری از شهر تازه آزاد شده خرسون اوکراین را تنها چند روز پس از بازسازی قطع کرد.
مردم سارایوو در اواسط دهه ۱۹۹۰ زمانی که نیروهای صرب پایتخت بوسنی را در خلال تجزیه خونین یوگسلاوی محاصره کردند، همین زندگی تاریک و سرما را تجربه کردند. بوسنی نیز مانند اوکراین با یک تهدید وجودی از سوی یک کشور همسایه روبرو بود. تفاوت فاحش بین سارایوو و اوکراین واکنش جهان غرب است.
تقریباً ۳۵۰ هزار ساکن سارایوو برای نزدیک به چهار سال، روزانه با گلوله‌باران و حملات تک‌تیرانداز مواجه بودند آنها که از دسترسی منظم به برق، گرما و آب محروم بودند، با کمک‌های بشردوستانه محدود سازمان ملل درحالی‌که از چاه‌ها نوشیدنی می‌نوشیدند و به دنبال غذا بودند، جان سالم به در بردند.
ایالات متحده و جامعه اروپا، از ترس خونریزی بیشتر و جستجوی راه‌حل سیاسی، از تحریم تسلیحاتی سازمان ملل علیه یوگسلاوی سابق که دولت بوسنی را از دستیابی به سلاح برای مقابله با حملات صرب‌ها ممانعت می‌کرد، حمایت کردند.
اما برای اوکراین، پول و سلاح وجود دارد. ایالات متحده میلیاردها دلار کمک نظامی، از جمله ام‌آی‌ام-۱۰۴ پاتریوت، قدرتمندترین سلاحی که تاکنون به اوکراین متعهد شده، تحویل داده است.
«میرزا موتولیچ»، پسر ۳۸ساله، گفت: اوکراین سلاح دارد. آنچه در آن زمان به دست ما رسید، تحریم سلاح بود. من این را به‌عنوان یک بی‌عدالتی دیگر می‌دانم.
«لامیا پولیچ»، پرستار بازنشسته که در سارایوو، برای به‌دست‌آوردن آب از گلوله فرار کرده و از یک سطل زباله فلزی به‌عنوان اجاق‌گاز استفاده کرده بود، گفت: به‌سختی هیزم به دست می‌آمد. در تابستان ۱۹۹۳، بیشتر درختان سارایوو از بین رفته بودند و مردم مشغول کندن کنده درختان بودند.
پولیچ گفت: بنابراین همه چیزهایی را که داشتیم سوزاندیم: دمپایی، کفش، لباس‌های کهنه، کتاب‌ها. ما کوچک‌ترین اتاق آپارتمانمان یعنی آشپزخانه را گرم کردیم و تمام‌وقت را آنجا می‌گذراندیم. شما آتشی درست می‌کنید، اما فقط چند دقیقه طول می‌کشد و سپس منتظر می‌مانید تا دیگر نتوانید سرما را تحمل کنید تا آتش دیگری بسازید. یادم می‌آید که پتوها و ملحفه‌های ما آن‌قدر سرد بودند که احساس می‌کردیم خیس هستند.
برخی از ساکنان خرسون، شهری در کنار رودخانه دنیپر در جنوب اوکراین، با مشکلات مشابهی روبرو هستند. این شهر تنها منطقه‌ای بود که نیروهای مسکو آن را تصرف کردند و در روزهای اول تهاجم به دست روسیه افتاد و نزدیک به ۹ ماه در اشغال بود.
هنگامی که آنها در نوامبر عقب‌نشینی کردند، نیروهای روسی خطوط برق و دیگر زیرساخت‌های کلیدی را خراب کردند و هزاران نفر از ساکنان تازه آزاد شده خرسون را در تاریکی گذاشتند.
لاریسا که به دلیل ترس از انتقام‌جویی علیه خانواده‌اش از استفاده از نام خانوادگی خود امتناع کرد، در اواخر نوامبر به آسوشیتدپرس گفت که گاهی احساس می‌کرده که دچار یک حمله عصبی شده است.
برخلاف بسیاری از خانه‌هایی که قادر به استفاده از گاز هستند، خانه لاریسا تنها به برق متکی بود؛ بنابراین وقتی سربازان روسی به خطوط تأمین انرژی آسیب رساندند، او و همسرش در تاریکی رها شدند و قادر به آشپزی یا دوش آب گرم نبودند؛ بنابراین آنها کنسرو ماهی، خمیر و فرنی را در تاریکی آپارتمان یخ‌زده خود می‌خوردند.
تقریباً هفته‌ای یک‌بار، لاریسا به خانه یکی از دوستانش که هنوز بنزین داشتند می‌رفت تا موهایش را با آب گرم بشوید و یک غذای خانگی بخورد. لاریسا گفت که او و همسرش می‌خواستند یک ژنراتور قابل‌حمل بخرند، اما قیمت‌ها از حدود ۱۹۰ دلار به بیش از ۱۶۰۰ دلار افزایش‌یافته بود. لاریسا گفت: از همه اینها خسته شده‌ام و می‌خواهم زندگی قبلی‌ام برگردد.
در کیف، پایتخت اوکراین، «ماریا مودزولوسکا» به یک ژنراتور و یک باتری ماشین متکی است تا کافه‌اش، «بلوکاچ»، را در طول قطعی برق تقریباً روزانه سرپا نگه دارد.
مشتریان هنوز به آنجا می‌آیند. آنها هنگام نوشیدن قهوه و خوردن لقمه‌های شیرین، تلفن همراه و سایر وسایل خود را شارژ می‌کنند.
مودزولوسکا، ۳۴ساله، راه‌هایی ابداع کرده تا بتواند برق مغازه خود را حفظ کند. باتری ماشین قدیمی و شارژ شده دستگاه کارت اعتباری را روشن نگه می‌دارد. یک دیزل ژنراتور به دستگاه‌های اسپرسوساز نیرو می‌دهد.
او گفت: ما تا اولین حمله پهپادها و خاموشی‌ها درآمد داشتیم، سپس درآمدمان ۳۰ درصد کاهش یافت. از زمانی که کافی‌شاپ را با برق و اینترنت تجهیز کردیم، این موضوع دوباره شروع شده است. نمی‌دانم تا چه مدت ممکن است در آینده کار کنیم.
آپارتمان «تتیانا بویچنکو» در کیف، شمالی است. حتی در ماه نوامبر، اتاق‌خواب او سرد بود. گرما و برق در محله او، بسته به اینکه موشک‌های روسی به اهدافشان اصابت کنند یا خیر، می‌آمد و می‌رفت.
بویچنکو یک چادر کوچک به قیمت ۱۰ دلار خرید و آن را بالای تختش گذاشت. داخل چادر، بالای چند پتو، بویچنکو ۳ تا ۴ درجه گرم‌تر از دمای اتاقش بود. بویچنکو گفت که قصد ندارد تا بهار چادرش را بردارد. او گفت:من در آن خواهم خوابید؛ زیرا گرم است.
ترجمه: گلناز سادات غفاری