اختصاصی؛

ظاهراً اسرائیل که از اعمال خشونت در بیت المقدس راضی نیست، شلیک موشک و حملات هوایی را به نوار غزه و جنوب لبنان انجام داده است.

 

به گزارش گروه بین‌الملل صبح ما، «بلن فرناندز»، نویسنده کتاب‌های «تبعید: رد آمریکا و یافتن جهان»، «شهدا هرگز نمی‌میرند: سفر از طریق جنوب لبنان» و… و ستون‌نویس الجزیره و از ویراستاران نشریه چپگرای ژاکوبین که برای «نیویورک تایمز» و «میدل‌ایست آی» نیز مقاله می‌نویسد در یادداشتی در الجزیره نوشت: دوباره شروع شد. دولت اسراییل مرتکب وحشیگری بی‌نظیری علیه فلسطینی‌ها می‌شود و رسانه‌های غربی تصمیم گرفته‌اند که همه چیز تنها به «درگیری» ختم شود.
آخرین دور از به اصطلاح درگیری، زمانی که پلیس اسرائیل در ماه مبارک رمضان با حملات مکرر به نمازگزاران فلسطینی در مسجد الاقصی، که تلفات بیش از حدی را به همراه داشت، جرقه خورد.
صد‌ها فلسطینی دستگیر و مجروح شده‌اند، زیرا نیرو‌های اسرائیلی تصمیم گرفتند بار دیگر با گلوله‌های پلاستیکی، باتوم، شوکر و گاز اشک‌آور مهارتشان را به رخ بکشند. در مقابل، پلیس کمترین صدمات را متحمل شده است و همچنین متعهد شده است که شهرک نشینان غیرقانونی اسرائیلی را به داخل محوطه مسجد همراهی کند.
ظاهراً اسرائیل که از اعمال خشونت در بیت المقدس راضی نیست، شلیک موشک و حملات هوایی را به نوار غزه و جنوب لبنان انجام داده است.
مانند تمام نمونه‌های قبلی «درگیری‌های اسرائیلی-فلسطینی»، انتخاب رسانه‌ها برای به کارگیری چنین اصطلاحاتی باعث می‌شود که انحصار اسرائیل در خشونت و این واقعیت که آن‌ها به طور نجومی بیشتر از همتای فرضی خود در «درگیری» می‌کشند، معلول و مجروح می‌کنند، پنهان بماند.
همچنین این واقعیت را مبهم می‌کند که خشونت فلسطین در پاسخ به سیاستی است که اکنون تقریباً ۷۵ سال است اسرائیل با پاکسازی قومی فلسطینیان، اشغال سرزمین فلسطین و انجام دوره‌ای قتل عام، «درگیری» تعریف می‌شود.
حملات نظامی معاصر اسرائیل را که بررسی کنید، حملاتی مانند عملیات تیغه حفاظتی را خواهید یافت، که اصطلاحی است برای کشتار ۲۲۵۱ نفر در نوار غزه در سال ۲۰۱۴، از جمله ۵۵۱ کودک. طی یک دوره ۲۲ روزه که از دسامبر ۲۰۰۸ شروع شد، عملیات سرب گداخته جان حدود ۱۴۰۰ فلسطینی را در غزه گرفت. و تنها سه غیرنظامی اسرائیلی کشته شدند.
«درگیری‌ها» در سال ۲۰۱۸ نیز زیاد شد که در پاسخ به تظاهرات مرزی غزه، ارتش اسرائیل صد‌ها فلسطینی را کشت و هزاران نفر را زخمی کرد. در ماه می‌۲۰۲۱، یک حمله ۱۱ روزه اسرائیل با عنوان عملیات نگهبان دیوار‌ها بیش از ۲۶۰ فلسطینی را کشت که تقریباً یک چهارم آن‌ها کودک بودند.
همین چیز‌ها باعث شده است که برخی از رسانه‌های خبری در مورد آنچه که «خونریزی منحنی‌وار» بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها ممکن است رخ دهد، یک عبارت دیگر رسانه‌ای که در نهایت نقش غالب اسرائیل در ریختن خون فلسطینی‌ها را ماست مالی می‌کند، استفاده کنند.
البته یافتن معادل زبانی یا اخلاقی برای وسواس رسانه‌ای در گزارش وحشی‌گری اسرائیل به عنوان «درگیری» دشوار است.
کسی کشتن گوزن را به عنوان «درگیری» با تفنگ شکارچی درک نمی‌کند، همانطور که «درگیری» بین گردن انسان و گیوتین را درک نمی‌کند.  همچنین نمی‌توان بمباران مرگبار سال ۲۰۱۵ ایالات متحده در بیمارستانی در قندوز افغانستان را به عنوان «درگیری» بین یک مرکز پزشکی و لاکهید AC-۱۳۰ توصیف کرد.
اما در حالی که آشکارا غیراخلاقی است، بی‌توجهی رسانه‌های غربی در برابر روایت اسرائیل چیز جدیدی نیست. بخش اعظم این امر به حمایت پرشور ایالات متحده، به ویژه، از دیدگاه اسرائیل مربوط می‌شود، که قربانی‌کنندگان را قربانی و کشتار را به عنوان دفاع از خود معرفی می‌کند.
شاید خود تأسیس دولت اسرائیل در سال ۱۹۴۸ که شاهد قتل عام هزاران فلسطینی و تخریب بیش از ۵۰۰ روستای فلسطینی بود در نهایت چیزی بیش از یک «درگیری» بزرگ نبود! مطمئناً، کارزار تبلیغاتی بلندمدت اسرائیل برای ادغام فلسطینیان با تروریسم همچنان ادامه دارد.
این مورد حتی در میان رسانه‌های ظاهراً مترقی‌تر که می‌خواهند جنایات اسرائیل را فریاد بزنند، اما هنوز نمی‌توانند فلسطینی‌ها را در سطح اسرائیلی‌ها قرار دهند، وجود دارد. برای مثال، در فوریه سال جاری، «لارنس رایت» از مجله نیویورکر، ویدئویی از سربازان اسرائیلی را در شهر الخلیل، کرانه باختری اشغالی منتشر کرد که وقتی با آن‌ها مصاحبه می‌کرد، «عیسی امرو»، فعال صلح فلسطینی را هل می‌دادند و لگد میزدند. اظهارات نویسنده نیویورکر: نمی‌توانم به موضوع که اشغال چقدر برای سربازان جوانی که مسئول اجرای آن هستند، غیرانسانی است، فکر نکنم. به عبارت دیگر: سربازان اسرائیلی قربانی انحطاط اخلاقی و بی‌انسان‌سازی می‌شوند، در حالی که فلسطینی‌ها در وهله اول واقعاً انسان به حساب نمی‌آیند.

اکنون، در حالی که نیرو‌های امنیتی اسرائیل در بیت المقدس و غزه اقدام به غیرانسانی‌ترین کار‌ها می‌کنند، کل اصطلاحات مربوط به «درگیری» تنها این‌ایده را تأیید می‌کند که اسرائیل اساساً در خشونت خود، خشونتی که صرفاً به عنوان بخشی از یک رقابت منصفانه و بین دو طرف عادلانه مطرح می‌شود، مواجه است.
در آگوست ۲۰۲۲، حمله سه روزه ارتش اسرائیل به غزه دست کم ۴۴ فلسطینی از جمله ۱۶ کودک را به شهادت رساند. دقیقاً هیچ اسرائیلی در نتیجه ماجرای اوت کشته نشد ولی با این حال، رسانه‌های غربی همچنان با گزارش‌های نفس‌گیر از «درگیری‌ها» استفاده می‌کردند.
هر چه بیشتر به خود یادآوری کنیم که اسرائیل به معنای واقعی کلمه فلسطینیان را به وحشت میاندازد و این تروریسم است، شاید زودتر بتوانیم به همه این صحبت‌ها درباره «درگیری» پایان دهیم.

ترجمه: گلناز سادات غفاری