نعمت احمدی

چرا از کشورهای اروپایی مثال نمی‌آورند که اگر به مرز خطر برسند با عوامل آلاینده برخورد می‌کنند ولی چون چین زغال‌سنگ مصرف می‌کند ما خودمان را با آن مقایسه کنیم؟

 

نعمت احمدی نوشت: ما از دهه ۴۰ قانون هوای پاک را داریم که الان هم معتبر است و در اصل ۵۰ قانون اساسی نیز آمده است که «در جمهوری اسلامی حفاظت محیط زیست که نسل امروز و نسل‌های بعد باید در آن حیات اجتماعی روبه رشدی داشته باشند وظیفه عمومی تلقی می‌گردد از این رو فعالیت‌های اقتصادی و غیر آن که با آلودگی محیط زیست یا تخریب غیرقابل جبران آن ملازمه پیدا کند ممنوع است.» وقتی قانون اساسی به این صراحت سخن گفته سخنان وزیر کشور مبنی بر اینکه احتمالا شاخص استاندارد آلودگی را تغییر دهیم می‌خواهند چکار کنند؟ برای هوایی که آلودگی‌اش حتی برای جوانان هم غیرقابل تحمل است؛ چه رسد به پیران و بچه‌ها. درحالی که باید به دنبال عوامل و علل بحران هوای آلوده رفت. خیلی هم ساده است. عوامل آلاینده را باید پیدا کرد و دنبال رفع آنها بود که همه اینها در اختیار دولت‌هاست. نخست مساله سوخت کارخانجات و خصوصا نیروگاه‌هاست. مازوت، مخرب‌ترین سوختی است که در عالم پالایش مواد نفتی داریم. چون رابطه‌مان با دنیا به علت نوع تحریم‌هایی که صورت گرفته به گونه‌ای است که همه چیز را در اختیار ما قرار نمی‌دهند اگر می‌توانستیم پالایشگاه‌ها را مدرن کنیم، مازوت کمتری تولید می‌شد این گرفتاری‌ها را به‌وجود نمی‌آورد. دوم بنزین ناقص و بنزینی که دارای اکتان و یوروی مناسب نیست. سوم وسائل نقلیه موتوری که سالانه در خیابان‌های تنگ و باریک شهرها رها می‌شوند از استاندارد اولیه سوخت مناسب برخوردار نیستند. سالیان سال است که در کشورهای اصلی تولیدشان ممنوع شده و تعداد زیادی ماشین‌های فرسوده و از رده خارج شده داریم که هنوز دارند کار می‌کنند و مهم‌تر از همه موتورسیکلت‌ها که هشت برابر یک خودرو آلودگی دارد خصوصا موتورهای دوگانه سوز. ما از یک سیستم فرسوده حمل و نقل داریم استفاده می‌کنیم و وارونگی هوا هم هرسال از آذرماه تا ۱۵ بهمن ماه وجود دارد. در این بازه زمانی وارونگی هوا به‌وجود می‌آید و شاخص آلودگی به این حد می‌رسد. میزان مرگ و میر ناشی از آلودگی هوا در حدود تلفات تصادفاتی است که افراد جان خود را از دست می‌دهند. آقای وزیر می‌گویند می‌خواهند شاخص استاندارد آلودگی را تغییر دهند و از طرفی وزیر آموزش وپرورش می‌گویند که چین با شاخص آلودگی ۳۰۰ هم مدارس را تعطیل نمی‌کند. چرا از کشورهای اروپایی مثال نمی‌آورند که اگر به مرز خطر برسند با عوامل آلاینده برخورد می‌کنند ولی چون چین زغال‌سنگ مصرف می‌کند ما خودمان را با آن مقایسه کنیم؟ ما بر دریایی از نفت و گاز نشستیم و دومین دارنده ذخایر گاز دنیا هستیم و خودمان را با چین مقایسه می‌کنیم! کشوری که ۹ درصد از منابع کانی دنیا از نفت و گاز و مس و آهن را داراست باید خودش را با کشوری مقایسه کند که واردکننده اصلی این ذخایر است.

 

منبع: آرمان