ذبح گوسفند، به جای اسماعیل، قربانی است، ذبح گوسفند به عنوان گوسفند، قصابی است!
دکتر شریعتی در کتاب حج، صفحه : ۱۷۰- ۱۶۹ نوشت: و اکنون ، تو ای که به {سرزمین} منی رسیده ای ، ابراهیم وار ، باید قربانی ات را آورده باشی، باید ، از هم آغاز ، اسماعیلت را برای ذبح در منی انتخاب کرده باشی!
اسماعیل تو کیست؟ چیست؟ نیازی نیست که کسی بداند ، باید خودت بدانی و خدا ،
اسماعیل تو ممکن است فرزندت نباشد. تنها پسرت نباشد، زنت، شویت، شغلت، شهرتت، شهوتت، قدرتت، موقعیتت، مقامت…
من نمی دانم ، هر چه در چشم تو، جای اسماعیل را در چشم ابراهیم دارد، هر چه تو را، در انجام مسؤلیت، در کار برای حقیقت، سد شده است، بند آزادیت شده است، پیوند لذتی شده است که تو را به ماندن با خویش می خواند، همچون غل جامعه به زمین استوارت بسته است و نمی گذارد بروی، همان که با ابلیس همداستان می شود تا نگهش داری.
همان که گوشت را در برابر پیام حق، کر می کند و فهمت را در برابر ایمان و فرار از زیر بار مسؤلیت سنگین و دشوار را توجیه می کند، هر چه و هر که تو را نگه می دارد، تا نگهش داری…!
این ها، نشانی های اسماعیل است، تو خود او را در زندگیت بجوی و بردار و اکنون که آهنگ خدا کرده ای، در منی ذبح کن!
گوسفند را از هم آغاز تو خود انتخاب مکن، بگذار خدا انتخاب نماید، و آن را، بجای اسماعیلت به تو ارزانی کند:
این چنین است که ذبح گوسفند را، به عنوان قربانی از تو می پذیرد، ذبح گوسفند، به جای اسماعیل، قربانی است، ذبح گوسفند به عنوان گوسفند، قصابی است!