به نظر می رسد که رویکرد دولت رئیسی هم در مواجهه با جامعه دانشگاهی چندان تفاوتی با دوران فاجعه بار احمدی نژاد نداشته باشد و باید منتظر ماند و دید که در ماه های آتی در دولت سیزدهم، چه بلایی بر سر اساتید مستقل دانشگاه ها و تشکل های باقیمانده دانشجویی خواهد آمد.
به گزارش صبح ما، روز گذشته بیژن عبدالکریمی، دانشیار گروه فلسفه دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، با حکم اخراج خود روبه رو شد. حکمی که در آن دلیل اخراج وی از دانشگاه، دفاع از نظام سلطنتی پهلوی ذکر شده است.
عبدالکریمی استاد سرشناس فلسفه دانشگاه آزاد است که از سال ۱۳۸۰ در این دانشگاه مشغول به تدریس بوده و حدود ۲۰ سال سابقه تدریس دانشگاهی دارد.
با شروع دولت رئیسی که گروهی از تحلیلگران آن را به دلیل بکارگیری مدیران احمدی نژادی، دولت سوم احمدی نژاد قلمداد می کنند این نگرانی وجود دارد که همانند سال های ۸۴ تا ۹۲، دوباره موج گسترده‌ای از بازنشستگی زودهنگام و اخراج استادان، و فشار بر فعالان و نهادهای دانشجویی به راه افتد. در حقیقت بلایی که دولت احمدی‌نژاد بر سر دانشگاه‌ها آورد “چیزی بدتر از فاجعه” بود.
وزارت علوم احمدی نژاد از همان ماه های اول پس از روی کار آمدن دولت در سال ۸۴، دو تن از اساتید برجسته دانشگاه تهران را به نام های دکتر حسین بشیریه و دکتر هادی سمتی به بهانه های واهی اخراج کرد.
جامعه دانشگاهی فراموش نمی کند که در ۱۶ شهریور سال ۸۷ و تنها چند روز مانده به بازگشایی دانشگاه ها، پنج تن از اساتید و اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی سنندج نیز طی احکامی از ادامه فعالیت و تدریس در این دانشگاه منع شدند.
۱۸ مهر همان سال، دکتر غلامعباس توسلی «جامعه شناس مشهور کشور»نیز به نحو اجباری بازنشسته شد.
همچنین ۱۷ فروردین سال ۹۰ بود که محمد شریف استاد برجسته حقوق و وکیل دادگستری در دانشگاه علامه با ۲۵ سال سابقه تدریس، با حکم اخراج خود مواجه شد.
به نظر می رسد که رویکرد دولت رئیسی هم در مواجهه با جامعه دانشگاهی چندان تفاوتی با دوران فاجعه بار احمدی نژاد نداشته باشد و باید منتظر ماند و دید که در ماه های آتی در دولت سیزدهم، چه بلایی بر سر اساتید مستقل دانشگاه ها و تشکل های باقیمانده دانشجویی خواهد آمد. این نگرانی وجود دارد که رویکرد سلبی و بی فایده دولت های نهم و دهم در قبال دانشگاه ها، سرلوحه مدیران رئیسی در دولت جدید باشد.