تا کی می‌خواهیم نخبگان دانشگاهی عاشق وطن و دل‌مشغول معیشت و سلامت مردم را از چرخه تصمیمات کشور دور نگه داریم.
محمد زاهدی‌اصل، استاد دانشگاه علامه طباطبایی نوشت:
همکار گرامی جناب آقای دکتر زلفی‌گل، گلی به جمالت ! زمانی‌که یک استاد‌تمام به‌عنوان گل سرسبد هیات دولت برای تصدی وزارت علوم به مجلس معرفی شد، به‌رغم دل‌مشغولی‌های فراوانی که وجود داشت، این امید در دل دانشگاهیان شکل گرفت که شخصیت‌های مجرب و نخبه بر فضای علمی کشور مدیریت خواهند کرد و در راستای استقلال نهاد دانشگاه، اتفاقات میمون و مبارکی رخ خواهد داد، استقلالی که لازمه توسعه علمی کشور است، ولی بخش قابل توجهی از انتصاب‌ها نشان داد که نگاه جناحی یا فشارهای سیاسی بر منطق علمی غالب است و لذا امید نوشکفته تبدیل به یاس شد.
کوله‌باری از تجربیات و همچنین مراتب علمی به‌عنوان دو متغیر مهم همراه با نظرخواهی از پیشکسوتان و دلسوزان صادق آموزش‌عالی، صرف نظر از تعلقات یا گرایش‌های سیاسی آنها در انتصاب مدیران دانشگاه‌ها مورد غفلت واقع شد و هسته مرکزی این موضوع در اختیار یک جناح خاص قرار گرفت که در دولت نهم و دهم مورد نقد جدی دانشگاهیان بوده‌اند. در این خصوص به ذکر دو نمونه بسنده می‌شود:
اول: یکی از نخستین منصوبان جناب وزیر، سرپرست دانشگاه تهران بود که با عنایت به جایگاه دانشگاه تهران در سال‌های قبل و بعد از انقلاب، موجب تعجب بخش قابل‌توجهی از دانشگاهیان گردید، جوانی که اخیراً اعلام نظر فرموده‌اند که «معنویت باید در علوم ما رسوب کند و تمام رشته‌های دانشگاهی به‌ویژه علوم انسانی- اجتماعی و رفتاری باید مبتنی بر ارزش‌های دینی متحول شوند» و از ایجاد مرکز تبادلات حوزه و دانشگاه زیر نظر مستقیم رئیس دانشگاه خبر دادند، احتمالا این جوان پرشور و تحول‌خواه خبر ندارند که در سال‌های نخست انقلاب و با محوریت دفتر همکاری حوزه و دانشگاه و با مدیریت مرحوم آیت‌ا… مصباح یزدی، در دوره سه ساله فترت دانشگاه‌ها، این موضوع تجربه شد که تحلیل نتایج آن نیازمند فرصت و مجال دیگری است. نمی‌دانم که حوزه علوم انسانی- اجتماعی تاکی باید مورد هجمه سیاسی و جناحی قرار گیرد و پیشکسوتان این عرصه روزه سکوت اختیار کنند؟!
دوم: تعیین هیات امنای دانشگاه تهران با ترکیبی غیر آکادمیک بود که سردار قالیباف، هوشمندانه از عضویت در آن انصراف دادند که از دید نگارنده، این اتفاق پیام روشنی به آقای وزیر داشت که ایشان در انتصابات مدیران ارشد دانشگاهی و هیات‌های سیاست‌گذار باید دقت بیشتری داشته باشند.
متاسفانه دولت سیزدهم در ۵ ماهه گذشته توجه کافی به توانمندی‌های علمی و تجربی منصوبان خود نداشته است و نمونه آشکار آن، تیم اقتصادی دولت، آن‌هم در این شرایط بحرانی جامعه است که تنها عضو دانش‌آموخته اقتصادی آن، سردار سرلشکر رضایی است که ایشان هم به‌عنوان فرمانده هشت سال جنگ تحمیلی، فاقد تجربه اجرایی در عرصه اقتصاد هستند و شاید به همین دلیل هم بعضاً نظرات و پیشنهاداتی را مطرح می‌کنند که موجب نگرانی شدید اقتصاددانان برجسته کشور می‌شود.
تا کی می‌خواهیم نخبگان دانشگاهی عاشق وطن و دل‌مشغول معیشت و سلامت مردم را از چرخه تصمیمات کشور دور نگه داریم و با نظرات و انتقادات دلسوزانه آنها نامهربانی کنیم؟ لازمه توسعه علمی و رسیدن به جایگاه پیش‌بینی شده در سند ایران ۱۴۰۴، بهره‌مندی از تمامی صاحبان اندیشه و تجربه، صرف نظر از گرایش‌های جناحی و سیاسی آنها است و بنیان چنین نگاهی باید از نهاد دانشگاه آغاز شود، دانشگاهی مستقل با مدیران مجرب و مورد اعتماد دانشگاهیان.