کنان مالیک

نه تنها بسیاری از افراد بی خانمان اکنون به خیابان ها بازگشته اند بلکه از دست دادن شغل بر اثر کرونا و قرنطینه سبب شده است که نسل جدیدی از بی خانمانان به وجود آیند.

 

به گزارش گروه بین الملل صبح ما، «کنان مالیک» ستون نویس آبزرور Observer، در یادداشتی نوشت: زندگی در حال از هم پاشیدن است. صحبت کردن درباره نابرابری کافی است، اکنون وقت عمل کردن است. از پرداختی استعلاجی گرفته تا مدارس، اقدامات بیشتری برای محافظت از فقیرترین افراد جامعه در برابر اثرات اقتصادی و بهداشتی ویروس کرونا لازم است.

نابرابری؛ همه موافقند که مسئله بدی است. همه متفق القول هستند که این بیماری همه گیر، قرنطینه ها و محدودیت ها باعث تشدید نابرابری شده است و همه موافقند که باید کاری برای کاهش آن صورت گیرد. با این حال چه کاری انجام شده است؟ با گذشت تقریبا یک سال از بروز بیماری همه گیر کووید ۱۹ و شروع سومین دور از محدودیت های کشوری در انگلیس پاسخ بسیار ناچیز است.

یکی از اساسی ترین موضوعات در هنگام شیوع بیماری همه گیر را در نظر بگیرید – پرداختی استعلاجی. پرداختی استعلاجی به آنانی که ممکن است بیمار باشند بدون آنکه نگران تامین وعده غذایی بعدی خود باشند و یا اینکه برای تامین مخارج خود مجبور شوند به کار کردن ادامه دهند، این امکان را می دهد که مرخصی بگیرند. آنانی که درمشاغل کم درآمد مشغول هستند به احتمال کم، قادر خواهند بود در خانه کار کنند و بنابراین بیشتر در معرض ابتلا به این ویروس خطرناک قرار دارند و بیشتر نیازمند پرداخت استعلاجی می شوند.

انگلیس که در میان کشورهای توسعه یافته جهان است اما نرخ پرداختی استعلاجی متوسطی دارند. با پرداخت حدود ۹۶ پوند در هفته که به طور قابل توجهی از حداقل دستمزد کمتر است. متوسط حقوق و دستمزد پرداخت استعلاجی در میان کشورهای سازمان همکاری و توسعهٔ اقتصادی حدود ۷۰ درصد دستمزد یک کارمند است. در انگلیس این میزان حدود ۲۵ درصد است.

در یکی از نامعقول ترین ناهنجاری های سیستم کمک مالی دولتی انگلیس، ۲ میلیون نفر دراین کشور که درآمد هفتگی کمتر از ۱۲۰ پوند دارند، شرایط لازم برای دریافت کمک را ندارند. افرادی که بیش از همه به پرداختی استعلاجی احتیاج دارند و از دریافت آن منع شده اند. آنانی که شغل آزاد دارند گروه دیگری هستند که به پرداختی استعلاجی نیاز دارند اما واجد شرایط نیستند.

اکثر کارگران برای گرفتن کمک هزینه های دولتی به کارفرمایان خود وابسته هستند تا هزینه ها را تأمین کنند. همین موضوع باعث انحراف در بحث نابرابری می شود. سه چهارم مدیران  این مبلغ کمک هزینه کارگران را خود دریافت می کنند و به ندرت، تنها یک سوم کارگران یدی آن را دریافت می کنند.

نیمی از کشورهای سازمان همکاری و توسعه اقتصادی در دوران شیوع بیماری همه گیر کووید ۱۹، پرداختی استعلاجی را افزایش داده اند. اما انگلیس اینگونه عمل نکرده است. بنیاد Resolution انگلیس، اما یک راه حل ساده پیشنهاد کرده است. در این طرح به کارفرمایان این امکان داده می شود که از طرح حفظ شغل برای کارگران بیمار و یا کارگرانی که نیاز به قرنطینه دارند، استفاده کنند و ۸۰٪ از درآمد قبلی را به آنها پرداخت کنند و همچنین طرح پشتیبانی و افزایش درآمد برای شغل های آزاد در پوشش دوره های کوتاه بیماری.

اما راه طولانی مدتی وجود دارد تا پرداختی های استعلاجی تا سطح مناسب، سطحی که اکثر کشورهای ثروتمند می پردازند، افزایش یابد.

پرداختی استعلاجی موضوعی است که دولت به خاطر آن از پاسخگویی به چالش های دیگر همه گیری امتناع ورزیده است. مسئله بی خانمانان یکی از مواردی است که در یک طرح آزمایشی سال گذشته کنار گذاشته شد. مارس سال گذشته، در اولین قرنطینه کشوری، دولت برنامه«همه زیر سقف» خود را برای تهیه مسکن برای بی خانمانان در شرایط سخت آغاز کرد. بیش از ۱۵ هزار نفر در هتل ها، محل اقامت دانشجویان و اتاق های مسافرخانه‌ای اسکان داده شدند.

«مت داونی»، از موسسه خیریه بحران، اظهار کرد: این کار یکی از خارق العاده ترین اتفاقاتی است که برای بی خانمانان در این کشور رخ داده است.

این طرح در ماه می پایان یافت. هفته گذشته«رابرت جنریک»، وزیر مسکن انگلیس، از شوراهای محلی خواست تا تلاش خود را ۲ برابر کنند تا بی خانمانان در شرایط سخت را اسکان دهند. این در حالی است که دولت بودجه های مختلفی را از جمله ۱۰ میلیون پوند در هفته گذشته تصویب کرد اما همچنان این بودجه ناکافی است.

نه تنها بسیاری از افراد بی خانمان اکنون به خیابان ها بازگشته اند بلکه از دست دادن شغل بر اثر کرونا و قرنطینه سبب شده است که نسل جدیدی از بی خانمانان به وجود آیند. آمار نشان می دهند که تنها در لندن از آوریل تا ژوئن سال گذشته ۴ هزار و دویست بی خانمان به آمار قبلی آن اضافه شده است که نسبت به مدت مشابه  در سال قبل یک سوم و نسبت به سال ۲۰۱۸ تقریباً دو سوم افزایش یافته است.

مسئله نابرابری با تعطیلی مدارس و به ویژه«شکاف دیجیتال» آشکار و تشدید شده است. این یکی از دلایلی بود که دولت را برای باز نگه داشتن مدارس ترغیب می کرد. با این حال، هیچ برنامه مناسبی برای انجام این کار با خیال راحت و هیچ برنامه دیگری در صورت مجبور شدن به تعطیلی مدارس، همانطور که اکنون اتفاق افتاده است، وجود نداشته است.

تعداد لپ تاپ هایی که دولت برای دانش آموزان محروم و کم بضاعت وعده داده بود، ۸۰ درصد کاهش یافته است. دانش آموزانی که نمی توانند به اندازه کافی به یادگیری آنلاین دسترسی داشته باشند، می توانند به طور فیزیکی در مدارس تحصیل کنند. این بدان معنی است که دانش آموزان و خانواده های آنها در مناطق فقیرنشین در معرض بیشتر ویروس کرونا قرار می گیرند.

مقابله با فقر و نابرابری البته هزینه زیادی دارد. بنیاد Resolution انگلیس، محاسبه کرده است که تمدید پرداختی استعلاجی برای ۲ میلیون نفر که کمتر از ۱۲۰ پوند در هفته درآمد دارند، حدود ۲۰۰ میلیون پوند هزینه خواهد داشت. این تقریباً نیمی از هزینه صرف شده برای مشاوران طرح تست گیری و ردیابی بیماران است.

همچنین هزینه افزایش پرداختی استعلاجی به ۱۶۰ پوند در هفته، به طور متوسط برای پوشش ۵۰٪ از مدعیان حقوق، سالانه حدود ۲ میلیارد پوند است. به صورت ماهانه، این کمتر از یک چهارم مبلغی است که خزانه داری برای طرح بیرون غذا خوردن در جهت کمک کردن به اغذیه فروشی ها هزینه کرد، که ۲۸ روز به طول انجامید.

مسئله درمورد پول است تا اولویت ها. چه نوع جامعه ای می خواهیم؟ ارزش هایی که آن را تعریف می کند کدامند؟ زندگی چه کسانی مهم است؟

 

مترجم: گلناز سادات غفاری