از زمان تصرف کشور به دست طالبان، به زنان دستور داده شده است که محل کار خود را در برخی مناطق ترک کنند، محدودیتهایی در تحصیل دختران و زنان وضع شده است و زنان به طور کامل از دولت سختگیر جدید حذف شدهاند.
به گزارش گروه بینالملل صبح ما به نقل از سیانان، طبق محدودیتهای اعمال شده توسط طالبان در افغانستان، به کارمندان زن دولتی در کابل گفته شده است که در خانه بمانند و تنها افرادی که مردان قادر به انجاموظیفه آنها نباشند، مجاز هستند که به سرکار بروند.
این دستور روز یکشنبه توسط نعمانی، شهردار موقت کابل اعلام شد که عملاً به این معنی است که در حال حاضر زنان از کار دولتی در پایتخت افغانستان منع شدهاند. بر اساس این اعلامیه، یکی از تنها کارهایی که زنان میتوانند برای دولت کابل انجام دهند، تمیزکردن توالتهای زنانه است.
این دستور صدها زن را بیکار میکند. نعمانی بیان کرد که ۲۹۳۰ نفر برای شهرداری کار میکنند که ۲۷ درصد آن ها زن هستند.
در پی به دست گرفتن کنترل کشور توسط طالبان در ماه گذشته، ترس در میان زنان و دختران افغان افزایشیافته است. علیرغم تضمینهای مکرر دررابطهبا احترام به حقوق زنان، این دستور در مورد کارکنان زن دولتی نشان میدهد که آزادیهای ۲۰ سال گذشته به پایان رسیده است.
از زمان تصرف کشور به دست طالبان، به زنان دستور داده شده است که محل کار خود را در برخی مناطق ترک کنند، محدودیتهایی در تحصیل دختران و زنان وضع شده است و زنان به طور کامل از دولت سختگیر جدید حذف شدهاند.
هنگامی که آخرین بار طالبان بین سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ در قدرت بودند، این گروه شبهنظامی تحصیل و کار را برای دختران و زنان ممنوع کرد، آنها را از بیرون آمدن از خانه بدون همراه منع کرد و زنان را مجبور کرد که تمام بدن خود را بپوشانند.
نعمانی گفت: در ابتدا ما به همه آنها اجازه دادیم تا بهموقع در وظایف خود حضور داشته باشند اما سپس امارت اسلامی تصمیم گرفت که لازم است تا مدتی کار آنها متوقف شود. سپس ما فقط به زنانی اجازه کار میدهیم که به آنها نیاز داریم، یعنی به مشاغلی که مردان قادر به انجام آنها نیستند و کار مردانه نیست. بهعنوانمثال توالتهای زنانهای در بازار وجود دارند.
وی افزود که کار آنها اکنون توسط مردان انجام میشود و تا شرایط به حالت عادی درآید، از آنها خواستهایم در خانه بمانند.
اظهارات وی در همان روزی مطرح شد که فعالان حقوق زنان در اعتراضات روز یکشنبه خواستار آموزش دختران و مشارکت زنان در دولت شدند.
زنان در مقابل ساختمانی در کابل که زمانی وزارت امور زنان افغانستان بود، راهپیمایی کردند. بر اساس علامت جدیدی که بیرون آن نصب شده، این ساختمان اکنون محل وزارت امربهمعروف و نهیازمنکر طالبان است.
راهپیمایی روز یکشنبه توسط حزب «جنبش تغییر»، جنبش جامعه مدنی زنان به رهبری «فوزیه کوفی»، قانونگذار سابق افغان، مذاکرهکننده صلح و فعال حقوق زنان سازماندهی شد.
کوفی از خارج از افغانستان در یک کنفرانس اینترنتی اظهار کرد: طالبان در جریان مذاکرات و قبل از آن در بیانیههای خود گفتند که زنان حق کار و تحصیل بر اساس قوانین اسلامی را دارند اما امروز آنچه در افغانستان صورت میگیرد خلاف وعدههای طالبان و ارزشهای اسلامی است. چگونه شما یک نسل را از خواندن و نوشتن منع میکنید، این یک موضوع اجتماعی نیست که گروهی از مردم از مطالعه، زندگی و آزادی منع شوند.
این اعتراض پس از آن که طالبان محدودیتهای بیشتری را برای زنان و دختران وضع کرد، صورت گرفت. یک هفته پیش، وزارت دارایی افغانستان که اکنون تحت کنترل طالبان است، با صدور اطلاعیهای به کارمندان زن خود دستور داد تا زمانی که محیط کار مناسب فراهم نشود به کار خود بازنگردند.
روز جمعه، وزارت آموزشوپرورش به دانشآموزان پسر و معلمان مرد مقطع متوسطه دستور داد تا شنبه در مدارس حاضر شوند. در این اطلاعیه به دانشآموزان دختر اشارهای نشده است و این ترس ایجاد شده که دختران بار دیگر از تحصیلات متوسطه محروم شوند.
اما طالبان ادعاها دررابطهبا ممنوعیت ورود و تحصیل دختران افغان به مدارس متوسطه را تکذیب کرد و مدعی شد که دختران قبل از اینکه به آنها اجازه داده شود تا به کلاسها درس بازگردند، نیاز به ایجاد سیستم حملونقل امن برای دانشآموزان دارند.
ذبیحالله مجاهد، سخنگوی طالبان روز شنبه در گفتگو با سیانان اظهار کرد که زنان اجازه تحصیل خواهند داشت. وی بیان کرد: در زمان کلاس آنها قوانین خاصی وجود دارد که باید رعایت شود و آنها میتوانند سالم و درست باشند.
مجاهد اظهارات قبلی طالبان را تکرار کرد که میگفتند: ما به حقوق زنان بر اساس قوانین شریعت متعهد هستیم.
بااینحال کوفی گفت که اقدامات طالبان تا کنون نشان میدهد که هنوز به حقوق زنان اعتقاد ندارد و از جامعه بینالمللی و سازمان ملل متحد خواستهایم تا طالبان را تحتفشار قرار دهد تا از تصمیم سختگیرانه خود عقبنشینی کنند.
وی گفت: امروز میشنویم که دختران اجازه تحصیل ندارند، درهای دفاتر بر روی آنها بسته است، هیچ نماینده زنی در رهبری سیاسی وجود ندارد. آنها باید بدانند که تنها با احترام و مشارکت زنان میتوانند در صلح زندگی کنند.
ترجمه: گلناز سادات غفاری