میرزایی نیکو گفت: اینکه در ایران که روی چاه های نفت و گاز قرار دارد چه کاری صورت گرفته که از بنگلادش که هیج بلکه در پایین ترین رتبه کشورهای فقیر و نا امید قرار گرفته ایم، از مسائلی است که به بی عدالتی در تمامی ابعاد اقتصادی و اجتماعی، فقر و فساد، فاصله طبقاتی و از بین رفتن سرمایه های اجتماعی بر می گردد.
صبح ما، گروه سیاسی: قاسم میرزایی نیکو، سخنگوی مجمع ایثارگران در گفت و گو با«صبح ما» گزارشی از سی و دومین جلسه شورای سیاسی این حزب ارائه کرد.
وی گفت: در بخش نخست جلسه، تبادل اخبار و بیان مسائل روز از جمله تقبیح حرکت زشت نماینده انقلابی و بررسی واکنش جامعه به این اخبار و عکس المل مردم و شبکه های اجتماعی در دستور کار قرار گرفت. در بخش دیگر نیز ارائه گزارشی درباره مسئله فقر در ایران توسط مهمانان این جلسه آقای روزبه کردونی «دستیار وزیر رفاه و مدیر موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی» و دو تن از همکارانشان “خانم اکبرپور و آقای سلیمانی” صورت گرفت و در دو بخش مجزا مباحث بیان و ایراد گردیدند.
میرزایی نیکو افزود: طرح بازنشستگی پیش از موعد، در حالی مطرح شده که گزارش مربوطه در بخش نخست خود نگاهی به وضعیت صندوق‌های بیمه اجتماعی در ایران داشت. صندوق‌های بازنشستگی و بیمه ای کشور به دلایل مختلف با چالش پایداری مالی مواجه هستند، به این معنی که نه‌تنها درآمدها کفاف هزینه‌های جاری آنها را نمی‌دهند، بلکه آینده تأمین مالی تعهدات بلندمدت شان نیز با تهدید مواجه است. لذا این روند خلاف مسیری است که در راستای افزایش امید زندگی در کشورهای مختلف دنبال می‌شود.
سخنگوی مجمع ایثارگران ادامه داد: نکته مهم تر مسئله کرونا و یکسال درگیری کشور با آن است. درباره اثرات شیوع این ویروس بر هزینه‌های تامین اجتماعی و خسارت ۳۰ تا ۵۰ هزار میلیارد تومانی اش بر تامین اجتماعی تخمین هایی زده شده است. این خود بار جدیدی است در باب رفاه اجتماعی، ضمن اینکه رویکرد حمایتی اش به رویکرد بیمه‌ای غلبه داشته و موجب می‌شود که هزینه‌هایی اضافه به دوش صندوق‌ها تحمیل شود و منابع صندوق‌ها کفاف آن را ندهد. بنابراین اتخاذ چنین رویکردی موجب تبدیل مساله صندوق‌ها به ابر بحران شده است و وضعیت پیش آمده حاصل کار همه دولت‌هاست.
میرزایی نیکو درباره بخش دوم گزارش مطرح شده گفت: این بخش به بحران‌های حوزه اجتماعی در ایران از منظر پژوهش‌ها و نظرسنجی‌ها مربوط می شد. بر اساس داده‌ها و پیمایش‌های انجام شده می‌توان گفت در چهل سال اخیر از امیدواری اجتماعی به سمت نوعی یاس اجتماعی حرکت کرده ایم و به موازات این، به جز در دولت آقای خاتمی که قدری به این مسئله توجه شد تمامی دولت ها نسبت به وظایف، تکالیف و سیاست‌های اجتماعی خود که بر طبق قانون اساسی بر عهده آنها گذاشته شده، کم اعتنا بوده اند.
او بیان داشت: آنچه در حوزه رفاه و تامین اجتماعی با آن مواجه ایم میراثی فراحزبی و سیاسی است و در ارائه راهکار برای حل آنها نیز باید رویکردی غیرسیاسی اتخاذ کرد. در ادامه بیان شد که کشور بنگلادش به عنوان فقیر ترین کشور در چند سال گذشته در حال نزدیک شدن به بزرگترین کشورها از نظر تولید ناخالص ملی است. دکتر کردونی بیان کرد: وقتی یک اقتصاد تنها در یک دهه، تولید ملی خود را سه برابر می‌کند، حتما معجزه ای رخ داده است. بنگلادش یکی از کشورهایی است که در سال‌های نه چندان دور به‌عنوان کشوری فقیر نام برده می‌شد؛ اما در یک دهه گذشته با سیاست‌گذاری مناسب شرایط را برای خیز اقتصادی فراهم کرده است. راز رشد اقتصادی این کشور ۱۶۰میلیون‌نفری این بوده که توانسته از فرصت‌های به وجود آمده، نهایت استفاده را برای افزایش تولید ببرد.
میرزایی نیکو ادامه داد: بنگلادش در سال ۲۰۱۹ رشد ۸ درصدی را ثبت کرده و مطابق پیش‌بینی‌ها، تا سه سال آینده این کشور در زمره کشورهای توسعه‌یافته قرار خواهد گرفت و پیش‌بینی می‌شود تا ۵ سال آینده تولید ناخالص داخلی آن به حدود ۵۰۰ میلیارد دلار برسد.
سخنگوی مجمع ایثارگران افزود: دکتر ظریفیان نیز به عنوان رئیس شورای سیاسی مجمع ایثارگران گفت: مساله نفت و نحوه توزیع درآمدهای ناشی از فروش آن و همچنین مسئله زمین خواری و توزیع و شکل‌گیری مافیاهای حوزه مسکن و زمین؛ همواره به عنوان دو عامل مهم در توزیع ثروت و فقر در ایران نقش پررنگ و برجسته‌ای ایفا کرده اند. بنابراین کشور هیچ مدل مشخص و روشنی برای حرکت به سمت یک سیاست اجتماعی مدون در نظام عادلانه اجتماعی با توجه به این دو عامل وجود ندارد.
میرزایی نیکو گفت: اینکه در ایران که روی چاه های نفت و گاز قرار دارد چه کاری صورت گرفته که از بنگلادش که هیج بلکه در پایین ترین رتبه کشورهای فقیر و نا امید قرار گرفته ایم، از مسائلی است که به بی عدالتی در تمامی ابعاد اقتصادی و اجتماعی، فقر و فساد، فاصله طبقاتی و از بین رفتن سرمایه های اجتماعی بر می گردد.
او در پایان گفت: حاصل این همه بحران ها و یاس و نا امیدی حتما گریز از هر نوع همیاری و همکاری اجتماعی را به دنبال خواهد داشت و بدون شک فرمان های نظامی نیز قادر به مقابله با لشگرهای گرسنه نخواهد بود