ستیز با دنیا و دشمن تراشی بس نیست؟ کاش می گذاشتند این مذاکره پرهرینه در دولت پیش به جایی می رسید؟ و سایه شوم تحریم ها برداشته می شد. و ای کاش”های دیگر. خلاصه، ماست که آوردم خانه، ترش از آب درامد.
محمدتقی فاضل میبدی نوشت: رفتم لبنیاتی. ماست هیجده هزارتومان را سی دو هزارو پانصد تومان خریدم. فروشنده با ناراحتی و عصبانیت گفت: حاجی اقا فروشم یک سوم شده. فردا پنجاه کیلو شیر زیادی باید دور بریزم. گفتم به ماست تبدیل کن.
گفت: ماست هم نمی خرند، ترش می شود. مشتری دیگری که برای خرید آمده بود به خاطر گرانی پنیر فحش می داد و فریاد می کشید. ناگهان طلبه ای وارد مغازه شد.
مشتری عصبانی خطاب به این آخوند بی تقصیر مطالبی گفت که شرم آوربود. گفتم این چه گناهی کرده؟ گفت همه آخوندها…من با لباس شخصی بودم. وگرنه ما را هم بی نصیب نمی گذاشت.
معلوم شد این طلبه هم از گرانی پنیر قدرت خرید ندارد. دلم به حالش سوخت. بی پول باشی، فحش هم بخوری. مقصرت هم بدانند. درد دل مغازه دار شروع شد، گفت صاحب ملک در این چند روز اخطار داده که باید پنج میلیون تومان بر اجاره اضافه کنی، و الا تخلیه.
آقایان نمی دانند گرانی این چهار قلم روی چهل قلم دیگر تاثیر گذاشته؟ جناب وزیر محترم کشور که گفت فقط چهار قلم. معلوم بود از اقتصاد و تورم چندان اطلاعی ندارد.
گرانی چهار قلم خوراک پایه ای، یعنی گرانی همه چیز.جای دیگر گفتم، اقتصاد ایران به هیچ سیستم اقتصادی دنیا شباهت ندارد، جز تفاوت طبقاتی و فقر و غنای فاحش و اقتصاد غارت و اختلاس و فرار از مالیات و تقدم منفعت گروهی اقلیت بر اکثریت؛ بنام دین. (استیثار) هر از چند گاهی چنین بلاهایی از رسانه های رسمی اعلام می شود.
برایمان گفته بودند که در جامعه دینی دو چیز باید مهار شود، یکی فقر و دیگری غنا. اولی کفر می آورد و دومی طغیان. جامعه ای که گرفتار فقر و غنا هست قابل دوام نیست.
در برخی اعتراضات اخیر، بر اساس گزارشها، دونکته قابل تامل وجود داشت، یکی حمله به روحانیت”اخوند” و دیگری حمله به برخی مراکز دینی.(شهرکرد).
چنین وقایعی باید بیش از این مراجع و مسئولان را به تامل وا دارد. با خشم و سرکوب و گرفتن مشکلات موجود چاره نمی شود. گرانی و تورم لجام گسیخته طاقت مردم را طاق کرده است.
شعارهایی که پیش از انتخابات برای تبلیغات داده می شود، چرا پس از کسب قدرت محقق نمی شود؟ چهل سال است که مردم دنبال عدالت اجتماعی و رفاه نسبی در زندگی هستند، جنگ قدرت تا کی؟ وعده های کاذب تا کجا؟
ستیز با دنیا و دشمن تراشی بس نیست؟ کاش می گذاشتند این مذاکره پرهرینه در دولت پیش به جایی می رسید؟ و سایه شوم تحریم ها برداشته می شد. و ای کاش”های دیگر. خلاصه، ماست که آوردم خانه، ترش از آب درامد.
فهمیدم ماست ها هم به خاطر گرانی روی دست صاحب مغازه مانده. شما را به خدا فکری به حال ملک و ملت کنید و گرنه مسئولیت را به اهلش واگذار کنید.
سر چشمه شاید گرفتن به بیل
چو پر شد نشاید گذشتن به پیل