اختصاصی؛

تجربه بر سر کار آمدن دولت اصولگرا نشان می‌دهد آن‌چه تا دیروز درخصوص محدود کردن آزادی‌های اجتماعی برای‌شان اولویت نیست، از فردای رئیس‌جمهور شدن تبدیل به‌نقشه راهی برای محدود کردن هرچه بیشتر مردم می‌شود.

 

به‌گزارش صبح ما| چیزی به‌برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری باقی نمانده است، انتخاباتی که از همان روزهای اول با اعلام اسامی نامزدهای تایید صلاحیت شده با حواشی زیادی مواجه شد. رد صلاحیت‌های گسترده شورای نگهبان سبب شد جناح اصولگرایی تقریباً در یک زمین بدون رقیب وارد عرصه تبلیغات‌ انتخاباتی شود. آن‌ هم درحالی‌که به‌نظر می‌رسد تعدادی از آن‌ها در نهایت به‌نفع سر گروه این تیم ۵نفره از انتخابات کنار خواهند کشید تا آن‌چه مهندسی انتخابات گفته می‌شود به نتیجه برسد.

با این وجود صحبت‌های نامزدهای اصولگرای انتخابات ۱۴۰۰ در مناظره‌های تلویزیونی تداعی کننده سال‌های نه‌چندان دور است. سال‌هایی که در آن محمود احمدی‌نژاد که روزگاری نظام تمام قد پشت تصمیمات او ایستاده بود داشت از این‌که آیا مشکل کشور مدل موی جوانان این سرزمین است صحبت می‌کرد، درست مانند امروز ‌که نامزدهای اصلی و پوششی جریان اصولگرایی در مناظرات گذشته در برابر مطالبات به‌حق زنان و جوانان درخصوص ورود به ورزشگاه و برخورداری از آزادی‌های اجتماعی همان جملات را به‌کار می‌برند.

گفتن عباراتی مانند اینکه آیا مشکل مردم ما اینترنت پرسرعت یا دریافت پیامک بدحجابی است، در کنار طرح این پرسش که آیا ورود زنان به ورزشگاه‌ها مشکلی از خود زنان حل می‌کند بار دیگر دارد شنیده می‌شود، اما تجربه نشان داده اگر این گروه به قدرت برسد اتفاقاً همین پیامک‌های بدحجابی که در نظرشان حاشیه است، تبدیل به متن خواهد شد و دغدغه اصلی آنها به جای پرداختن به معیشت و رفاه مردم، مسدودسازی آزادی ها و محدودکردن اینترنت و شبکه های اجتماعی خواهد شد.

 با مرور سال‌های ریاست‌جمهوری احمدی‌نژاد کسی‌که در جریان تبلیغات ریاست‌جمهوری معتقد بود مشکل اصلی کشور تار موی جوانان ما نیست متوجه می‌شویم که اتفاقاً بدترین برخوردها با جوانان و زنان در همان دولت رخ داد. تجربه بر سر کار آمدن دولت اصولگرا نشان می‌دهد آن‌چه تا دیروز درخصوص محدود کردن آزادی‌های اجتماعی برای‌شان اولویت نیست، از فردای رئیس‌جمهور شدن تبدیل به‌نقشه راهی برای محدود کردن هرچه بیشتر مردم می‌شود. هرچند آنها امروز برای فریب افکار عمومی خواست واقعی خود را پنهان می‌کنند ولی اگر این را گفتند که آیا مشکل مردم ما آزادی است، باید ترسید چرا که بطور حتم در فردای تحویل گرفتن قدرت می‌خواهند «آزادی» را محدود کنند.

از طرفی حالا همه آن‌ها در نطق‌های سه الی چهار دقیقه‌ای مناظره‌های بی‌رمق، وعده‌های رنگارنگ داده اند، از یارانه ۴۵۰هزار تومانی گرفته تا ساخت مسکن برای همه جوانان، از ریشه کن کردن سه ماهه کرونا گرفته تا ریشه کن کردن فساد و وعده‌هایی که به‌نظر می‌رسد به‌ هیچ وجه محقق نخواهند شد. وعده‌هایی که بیشتر شبیه همان گزاره‌های تریبونی هستند با کارکردی شبیه عملیات فریب. عدم تحقق این وعده‌ها هیچ حاصلی ندارد جز بازتولید مشکلات گذشته و افزایش بار نا امیدی در کشور، طوری‌که اگر آن‌ها دولت را در اختیار بگیرند و نتوانند وعده‌های تخیلی خود را عملی کنند، بسیار محتمل است که در کنار از دست رفتن سرمایه اجتماعی، سرعت از دست دادن سرمایه‌های انسانی مانند متخصصان بیشتر از گذشته شود.