اختصاصی؛

از زمان تعطیلی مدارس، تعداد کودکانی که گاری های من را اجاره می کنند، افزایش یافته است. امروزه فقط کودکان بین ۱۲ تا ۱۷ سال هستند که کالاها را در بازار بار می زنند.

 

به گزارش گروه بین الملل صبح ما، همه گیری بیماری کووید ۱۹، کودکان اردنی را مجبور کرده است برای کمک به خانواده های خود، وارد بازار کار شوند.

خبرگزاری فرانسه در گزارشی نوشت: «عمر»، هر وقت در مسیر رفتن به سر کار خود که تعمیر و تمیز کردن بخاری های نفتی است، از کنار مدرسه اش در امان پایتخت اردن، که اکنون درهایش دیگر بسته اند عبور می کند، به شدت ناراحت می شود.

این نوجوان ۱۴ ساله که آرزو دارد خلبان شود، بنا به گفته بسیاری از کارشناسان، یکی از نوجوانان بسیاری است که گفته می شود زودتر از موعد وارد بازار کار شده است.
نزدیک به یک سال می شود که مدارس در سراسر اردن تعطیل شده اند و عواقب اقتصادی ناشی از شیوع ویروس کرونا تامین معاش خانواده ها را برای نان آوران انها دشوار کرده است.

عمر در حالی که با دست سیاه شده خود در حال تمیز کردن بخاری بود و ژاکت و شلوار جین کثیفی به تن داشت، گفت: چون مدرسه تعطیل است، من از نظر مالی به خانواده ام کمک می کنم.
او اکنون در روز ۱۲ ساعت طاقت فرسا کار می کند و سپس بعد از گرفتن دوش و صرف سریع یک وعده عصرانه در رختخواب از خستگی بیهوش می شود.

عمر گفت: به طور کلی کار من را آزار نمی دهد. آنچه که غیر قابل تحمل است بوی نفت سفید است که از بین نمی رود.
او روزانه ۳ دینار( حدود ۲۵/۴ دلار) درآمد دارد که با آن در پرداخت اجاره ۱۳۰ دیناری به خانواده کمک می کند.
کمک عمر بسیار حیاتی است زیرا پدر او که یک کارگر روز مزد است به دلیل رکود حاصل از ویروس کرونا برای یافتن کار با مشکلات بسیاری رو به رو است.

عمر که از آینده قطع امید نکرده است، اظهار کرد که مصمم است هر چه زودتر به مدرسه برگردد. وی گفت: من دوست دارم تحصیلاتم را ادامه دهم و سرانجام خلبان شوم. من نمی خواهم ویروس کرونا من را نابود کند.
وزارت آموزش اردن از بازگشایی مهدکودک ها و برخی از مدارس ابتدایی و همچنین کلاس های دانش آموزان سال آخر دبیرستان خبر داده است اما سایرین بایستی تا ماه مارس صبر کنند.

آژانس صندوق کودکان ملل متحد، یونیسف اعلام کرد که گرچه آماری دقیقی ندارد اما معتقد است بسیاری از کودکان اردنی با وجود اینکه استخدام افراد زیر ۱۶ سال ممنوع است از زمان شیوع همه گیری کووید ۱۹ مجبور به کارهای پر مخاطره شده اند.

طبق آخرین آمار رسمی منتشر شده در سال ۲۰۱۶، حدود ۷۶ هزار کودک در اردن کار می کردند.
«تانیا چاپویسات»، نماینده یونیسف در اردن اظهار کرد: وقتی کودکان را می بینیم و وقتی که با مردم صحبت می کنیم، نگران افزایش این تعداد می شویم.

وی افزود: به نظر منطقی می رسد زیرا می دانیم که در طی بحران ویروس کرونا میزان فقر در حال افزایش است.
نرخ رسمی فقر در اردن پاییز سال گذشته ۱۵٫۷ درصد بود اما بانک جهانی هشدار داده است که این میزان در کوتاه مدت ۱۱ درصد افزایش می یابد.

کارشناسان از اینکه نرخ کار کودکان حتی از این هم بیشتر شود، هراس دارند.
«احمد عواد»، مدیر سازمان غیردولتی دیده بان کار در اردن بیان کرد: من انتظار این را دارم که کار کودکان به طرز چشمگیری افزایش یابد.

وی همچنین به افزایش فقر و تأثیر منفی بیماری همه گیر کووید ۱۹ بر سیستم آموزشی اردن به عنوان محرک های این روند اشاره کرد.
«خادر ابوزید» که یک ربع قرن است که گاری های دستی را در بازاری در محله پرجمعیت امان اجاره می دهد، اعتراف کرد که شاهد افزایش مراجعه کنندگان زیر سن قانونی است.

این پیرمرد ۵۸ ساله اظهار کرد: از زمان تعطیلی مدارس، تعداد کودکانی که گاری های من را اجاره می کنند، افزایش یافته است. امروزه فقط کودکان بین ۱۲ تا ۱۷ سال هستند که کالاها را در بازار بار می زنند.
وی بیان کرد که دستمزد روزانه آنها حدود پنج دینار یا کمی بیشتر است.
مصطفی ۱۲ ساله در حالی که گاری را هل می داد، گفت که چندین ماه است که سبزیجات و مرغ را به بازار منتقل می کند.
وی گفت: این چرخ دستی را روزانه یک دینار اجاره می کنم و چهار دینار باقی مانده را به خانواده ام می دهم تا در هزینه ها کمک کنم.
بنا به گفته کارشناسان، کاهش کیفیت و دسترسی به آموزش که اکنون به صورت از راه دور ارائه می شود، به آینده کودکان آسیب می رساند.

یونیسف تخمین زنده است که کمتر از یک سوم دانش آموزان در این کشور به اینترنت دسترسی دارند و این امر باعث می شود که بیشتر دانش آموزان کلاس های آنلاین را در دوران این بیماری همه گیر دنبال نکنند.
«فریدا خان» هماهنگ کننده سازمان بین المللی کار در اردن اظهار کرد که آموزش از راه دور به ویژه در میان خانواده های فقیر مشکل ساز است.

وی اذعان کرد که بسیاری از خانواده ها فقط یک تلفن هوشمند دارند که آن را سرپرست خانواده با خود به سر کار می برد.
فریدا خان با اشاره به اینکه والدین اغلب خودشان سطح تحصیلات پایینی دارند، افزود: در نتیجه، آنها نمی توانند به فرزندان خود در یادگیری کمک کنند.

ترجمه: گلناز سادات غفاری